Japon anime/animasyonları için bir marka olmuş StudioGhibli’nin büyük üstadı Hayao Miyazaki’nin ellerinden çıkmış, yediden yetmişe her yaşa hitap eden bir başyapıt; Komşum Totoro (Tonarino Totoro).

Satsuki ve Mei, anneleri hastanede tedavi altında iki kız kardeş. İkisi de birbirinden hareketli, her an koşup eğlenme peşindeler. Mei bazen ablasını kızdırsa da, her zaman beraber gülüp eğlenirler. Şehrin gürültüsünden, kalabalığından uzakta ve aynı zamanda annelerine yakında olan yen bir eve yerleşirler.

Babaları ile taşındıkları bu yerde; sihirli varlıkların ve orman ruhlarının varlığını keşfederler. Onlardan birisi de Totoro’dur. Onu ilk Mei görür ve adını da o verir. Kocaman ve yumuşacık tüylerle kaplı gövdesi, gövdesi gibi kocaman ağzı ve sivri kulakları ile Totoro ormanın kalbindeki yuvasında uyumayı çok sever. O gün onu sadece Mei görebilmiştir ve Satsuki’de görmek için can atmaktadır.

Günlerden bir gün iki kardeş, yağmurda ıslanmasın diye yanlarına aldıkları şemsiyelerle (birisi babalarının) otobüs durağında babalarını beklemeye koyulurlar. Zaman geçtikçe hava kararmaya başlar. Mei ablasının sırtında mışıl mışıl uyurken birden bire Totoro ortaya çıkar. Satsuki, onunla ilk defa karşılaşmasına rağmen onun hemen Totoro olduğunu anlar. Kafasında şapka niyetine yaprak ile durakta “kendi” otobüsünü beklemeye başlar. Tabi gelen “şeye” otobüs demek ne derece doğruysa.

Meşe palamutlarını sihirle büyüten, uyumayı çok seven Totoro herkesin isteyeceği bir komşu. Her şeyiyle izlemeyi, izlettirilmeyi hak eden bir yapım. Gerek Mei gerek Satsuki karakteri çok başarılı olmuş. Müziklere diyecek bir şey yok zaten. Açılış parçasını canınızın sıkkın olduğu anlarda dinlemenizi tavsiye ederim. İnsanın aklına Totoro geliyor ve sıkıntıya iyi geliyor.

Her yaş grubun hitap eden eseriyle Miyazaki usta yine harikalar yaratmış. Bu arada unutmadan StudioGhibli’nin en tanınan karakteridir Totoro ve her filmin açılışında bir kere gözükür bu sevimli orman ruhu.