Teapot Cannon: Çaydanlıktan bomba atar yapmışlar desek yeridir. Karabiber öğütücümüz gibi bu da arka arkaya kullanılması durumunda ısınıyor ve soğumasını beklemeniz gerekiyor. Mesafeli saldırılarda düşmanlarınıza ağır hasar verebileceğiniz düdüklü tencere efektli bir silah.

Bu 4 temel silahın yanında kullanabileceğiniz iki tane de saldırı/savunma eşyanız var.

Umbrella: Evet, şemsiye. Alice’e fırlatılan bir takım nesnelerden kendizi korumak ve o nesneleri düşmanlara geri sektirmek için kullanabiliyorsunuz.

Clockwork Bomb: Çok tatlı, minik bir beyaz tavşan bombası. Bıraktığınız yerde tik-tak sesleri çıkartarak düşmanlarınızı kendi üzerine çekebiliyor ve patlattığınızda da güzel bir hasar veriyorsunuz. Ayrıca bazı bölümlerde platformların üzerine bırakacağınız ağırlık olarak da bu saatli bombayı kullanacaksınız amma velakin acele etmeniz gerekiyor, adı üstünde saatli bomba. Patladı mı, ggwp.

Silahlarınızı oyun boyunca toplayacağınız “diş”lerle geliştirebiliyorsunuz. Her silahın dört seviyesi bulunuyor. Ayrıca her bölümde bulmak zorunda da olmadığınız ama güzel enstantenelere sebebiyet veren materyaller var. Alice’in bir takım kayıp hatıraları olduğundan bahsetmiştim; çoğunlukla gizli noktalarda olmak üzere bu anıları toplayabiliyorsunuz. Merak etmeyin o kadar da gizli değiller aslında, oyunu oldukça kolaylaştıran bir özelliğimiz var, “Shrink Vision” veya benim deyimimle “Büzük Görüşü”. Bu görüşünüzü kullandığınızda etrafınızdaki gizli odaları veya platformları görebilir, eğer yolunuzu kaybettiyseniz de nereden gideceğinizi gösteren neon işaretleri bulabilirsiniz.

Oyunda en çok hoşuma giden şeylerden biriyse, her bölümün kendisine ait bir mini-oyununun olması. Solucan ağzına benzeyen korkunç kapılar bulunuyor. Bu kapılardan geçtiğinizde karşılaşabileceğiniz 3 ihtimal var. Belirli bir süre hayatta kalmanız gereken düşmanlarla dolu bir oda, Cheshire Cat’in bilmeceleri ve o bölümün teması ile hazırlanmış platform oyunu! Nasıl olduğunu söyleyip, sürprizini kaçırmak istemiyorum ama favori mini-oyunum The Dollhouse bölümündekilerdi. Aynı zamanda, Alice tamamıyla psikopat bir genç kadın olmadığı için oyun, çoğunluğu zıplamak üzerine olmakla birlikte bir çok bulmacadan oluşuyor ki hepsi oldukça keyifli.

Son olarak da Alice: Madness Returns’ün müziklerinden bahsetmek istiyorum. Her bölümün kendisine ait bir arka plan müziği var ve hepsi de birbirinden güzel. Atmosfere o kadar uygunlar ki, oyuna kendinizi daha iyi vermenizi sağlıyor. Arka planda tekrar eden hep aynı şey bile olsa, sıkılmayacağınıza garanti veririm. 17 Mayıs 2011’de de EA Recordings tarafından Alice: Madness Return Original Videogame Soundtrack adı ile çıkartılmış bir albümü var.

Toplam 27 saatlik oyun zamanı ile tamamladığım Alice: Madness Returns sinir krizleriyle olsun, karanlık mizahıyla olsun oldukça keyifli zaman geçirmemi sağladı. Hatta okuldan gelip koşa koşa bilgisayar başına oturmanın heyecanını tekrardan yaşadım. Bir an önce bitirmek isteyip bittirdiğinizde de, “E ama neden bitti ki? Bitmeseydi. Niye bitti!?” diye de isyanlar edeceğinizi umduğum bir baş yapıt. Keyifli oyunlar!