Daha önce piyasaya Doughlings: Arcade ile giriş yapan Hero Concept, bu kez ikinci oyunları Doughlings: Invasion ile yine bir arcade klasiğine selam çakıyor.

Space Invaders, video oyunları tarihinde istisna bir yere sahiptir. “Video oyunlarının altın çağı” olarak bilinen 1978 senesinin esas hit oyunu olan Space Invaders, o döneme kadar hala pinball, bilardo ya da masa tenisi gibi mekanik oyunlar ile yarışmaya çalışan sektörü bir üst noktaya taşımıştı. Bunun sonucunda da video oyunlarına olan yatırımlar ve ilgi katlanarak artmaya devam etmişti.

Space Invaders’in etkisi öyle büyüktü ki sonradan gelen sayısız video oyununa etki eden ekstra can, zaman kısıtlamaları ya da high score mantığı gibi detaylar ile o dönem insanları için pek çok yeniliği yanında getirmişti. Sonrasında bu kavramlar, artık video oyunları için değişmez bir gerçek haline gelmişti.

Doughlings: Arcade, video oyun tarihinin bir diğer efsane oyunu Arkanoid‘e modern bir bakış atıyordu. Doughlings: Invasion, hem adından hem de yazının girişinden anlayacağınız üzere efsanevi Space Invaders’in izinden gidiyor.

Doughlings Evreni

İlk oyunda, uzak bir alemde yaşayan güler yüzlü Doughling’lerle tanışmıştık. Başka kültürleri izleyip, şekil değiştirerek onların taklitlerini yapmaya bayılan bu sevimli halkın mutluluğu gökyüzünden düşüp herkesi zehirleyen bir meteor ile son bulmuştu.

Fakat Dr. Morpheus isimli bir bilim doughlingi, halkının renklerini, davranışlarını değiştiren ve hatta onları taşa çeviren bu hastalığı çaresini bulmuştu. Bu tedaviyi uygulama süreci de ilk oyunun hikayesini oluşturuyordu.

Doughling’ler, başka kültürleri takip edip canlandırma işlerine meraklı oldukları için Morpheus, günümüz Dünya’sının ana akım kültürü olan süper kahramanlar üzerinden ilerliyordu. Bilindik süper kahramanların özelliklerini kendi tedavisi ile harmanlayarak, bölümleri geçmeye çalışıyordunuz. Doughlings: Invasion ise Morpheus halkını kurtardıktan sonra meteoru incelemeye başlıyor. Fakat o da ne? Meteorun aslında içine cihazlar gizli bir kitle imha silahı olduğunu fark ediyor.

Maalesef halk halen hastadır ve gökyüzünü, istilacı uzay gemileri kaplamaya başlayınca Morpheus silahını kapıp onlarla savaşmaya başlıyor. Yani Invasion, Arcade’in bıraktığı yerden başlıyor.

Fakat  bu noktada, bana göre esas güzel nokta ise iki farklı türden olan oyunun birlikte bir seri oluşturmaları. Warcraft serileri real time strategy iken World of Warcraft’in MMORPG olması gibi geçişler her zaman hoşuma gitmiştir. Nasıl ki orada aynı evrende olup benzer bir şeyi oynuyorsanız, farklı bir ölçekte olsa da benzeri Doughlings oyunları için de geçerli.

Eski Ama Yeni Bir Tür

Doughlings: Invasion’ın, bir önceki oyunun bıraktığı yerden başlaması hem hikayesel bir bütünlük oluştururken diğer yandan benzeri mekanikleri yanında getiriyor. Tıpkı ilk oyundaki gibi, Morpheus yine kendi DNA’sı üzerinde değişiklikler yapıp tanıdığımız popüler kültür ikonlarına benzer özellikler kazanıyor.

Örneğin Zap, X-Men serisindeki Cyclops’a benziyor gözlerinden yukarıdaki istilacıları delip geçen optik ışıklar atıyor. Gunslinger ise kült film “İyi, Kötü, Çirkin” filmindeki İyi karakterden esinlenilmiş. Farklı açılardan ateş edebiliyor ya da özel yeteneği ile zamanı yavaşlatıp her şeyi kolay hale getiriyor.

Favorim olan Destroyer ise tabi ki Terminator‘den esinlenilmiş. Bombalar yağdırıp, minigun ile her yere ateş edebiliyor. Son versiyon olan Armor, tahmin edebileceğiniz üzere Iron Man‘e benziyor. Hem ışınlar hem de takip eden füzeler yağdırabiliyor.

Tüm bu referans alınan karakter varyasyonların kendilerine ait, geliştirebileceğiniz pasif özellikleri var. Oyunda ustalaştıkça, kazandığınız iksirleri doğrudan harcamak yerine biriktirip daha güçlü versiyonlara yatırım yapabiliyorsunuz. Esasında bu bir noktada bir gereklilik.

Oynanış ve Mekanikler

Neden gereklilik? Çünkü Doughlings: Invasion yaklaşım olarak önceki oyundan bir hayli farklı. Doughlings: Arcade’de en son kaldığınız bölümü defalarca oynayabiliyor ya da geriye dönük olarak diğer turları daha yüksek iksirlerle bitirip, iksir biriktirdikten sonra yeni yeteneklere yüklenip o bölümü geçebiliyordunuz.

Doughlings: Invasion oynarken başlangıçta sahip olduğunuz canlarınızı koruyup, yanına da yenileri kazanmak zorundasınız. Aksi halde bütün canlarınız bittiği zaman kalıcı olarak ölüyorsunuz. Bu da en başa geri dönmek anlamına geliyor.

Bu durum esasında oyunda daha çok uzmanlaşmanızı sağlıyor. Temelde oyun çok zor olmamasına rağmen, canlarınızı tüketip başa döndükten sonra yeniden oynadıkça, daha yüksek iksirlerle bitirmenin önemini anlıyorsunuz. Bir kere yukarıdan geçen kraliçeleri vurmak, oyunda ilerlemek için önemli bir kıstas. Aksi halde bölümlerden daha az iksir alıyorsunuz. Bu da daha az özelliği açmanız ve ileride bir yerlerde daha çok ölme ihtimalini getiriyor.

Nihayetinde, bir kaç kez ölüp başa döndükten sonra, hem kraliçeler konusunda dikkatli oluyor hem de iksirlerinizi daha akıllıca harcamaya çalışıyorsunuz. Bu anlamda bakılırsa, Invasion daha çok ilgi gerektiren bir oyun. Yine de çok vaktiniz yokken bile girip 10 dk oynadıktan sonra çıkabilirsiniz. O el alışkanlığını kaybedecek kadar uzun süreler ayrı kalmadıktan sonra sorun olmayacaktır.

Tabi ki “ben Space Invaders’i bilmiyorum” diyenler için minik bir ekleme yapalım. Sizin kontrol ettiğiniz Morpheus karakteri aşağıdan ateş ediyor, yukarıdaki farklı renk ve özellikteki uzaylılar ise zamanla yavaş yavaş aşağı iniyorlar. Dünya’ya inmeden önce onları vurup durdurmak zorundasınız. Kraliçeler ise en üstten yatay bir şekilde ancak çok daha hızlı uçuyorlar. Onları vurmak tabi ki ayrı bir mesele.

Kimler Oynasın?

Gülen suratlar, renk renk karakterler, parlak ışıklar, komik sesleri ile Doughlings oyunları temelde çocuklar içinmiş gibi görünüyor. Fakat içindeki popüler kültür referansları ve dikkat edilmesi gereken taktiksel öncelikler nedeniyle bana göre yetişkinlere daha çok hitap ediyor. Yine de çocukların keyifle oynamasına engel değil.

Temelde Doughlings: Invasion, Arcade’den daha kısa bir oyun olmasına rağmen ölüp başa döneceğiniz için daha uzun bir süre oynamanızı sağlayabilir. Ha ben Invasion türünün kitabını yazdım, başladığım gibi bitiririm diyorsanız yeteneğinizi görmek isteriz.