Malumunuz strateji günümüzde biraz… unutulmuş bir tür. Paradoks’un oyunları ve yenilenen Age of bir kenara sanırım uzun zamandır Frostpunk minvalinde çok az strateji oyunu bir etki bırakabildi. Oyuncu kitlesinin gittikçe hızlanan, bir noktada hemen tüketilen oyunları tercih etmesi sabır gerektiren strateji türünün pabucunu  dama attı desek yanlış olmaz sanırım. Ancak Tooth and Tail bu koşullara göğüs gererek bir inci gibi parlıyor diyebilirim. Neyse çok konuştum, buyurun neymiş bu kemirgenlerin derdi.

İsyan, Devrim, Peynir!

Öncelikle bir oyun nedir? Oyun dediğimiz şey salt eğlence unsuru mudur yoksa, 1979 Revolution: Black Friday veya Beholder gibi bir noktada politik bir duruş sergileyebilen, mesaj verme ihtiyacı hisseden bir şey midir? Tooth and Tail ikinci yol olan politikayı tercih etmiş bir noktada. Öncelikle şunu belirteyim; oyunda açık bir şekilde herhangi bir politik protesto yok. Ancak az çok tarih bilen biri zaten sadece fotoğraftaki kıyafetlerin farklılıklarından bile kimin hangi sınıfı temsil ettiğini anlayacaktır. Oyunumuz mavi ceketli Longcoat lideri Bellafide’in oğlunun geleneksel ziyafet için götürülmesi ve bundan dolayı Longcoat’ların sarı atkılı ve başta olan ruhban sınıfına yani “Civilized”lara karşı isyan etmesini konu alıyor. Peki neden Bellafide’in oğlu götürüldü, oyunun hikaye kısmı da burada başlıyor. Yani oyunumuzda gerçekten de kaybeden sofrada yemek oluyor dersek sanırım yanlış olmaz.

Çok fazla spoiler vermeye gerek yok ancak kabaca olay şu, eskiden otçullar (genel olarak burada domuzlar) hem çiftçilik yapar hem de baştakilere yemek olurdu. Ancak bir gün ekinler çürüyüp kıtlık baş gösterince neredeyse tüm domuzlar şehre gönderilmiş böyle olunca da banliyölerde yaşayanların tek yiyeceği olan et kalmadığı için o zaman birkaç kişinin kendini feda ederek geri kalanları kurtarması için kurban edilmesi ve onun etinin yenmesi icap etmiş. Durum böyle olunca bu bir
noktada onların şükran günü olmuş ve daha sonralarda da bu geleneğe devam etmişler. Ancak Bellafide’in isyan etmesinin sebebi “Neden oğlum götürüldü?”den ziyade “Kimin gidip kimin gitmeyeceğine kim karar veriyor?” gibisinden bir dava olduğu için bu tarz bir isyana kalkışıyor.

Olaylar Alevleniyor

Oyunun oynanışı gayet basit ve güzel açıkçası, oyunumuz bir strateji oyunu böyle olunca Europa Universalis gibi karışık bir arayüz ve zor kontrollerden ziyade kendisi gayet şirin 3-4 tuş ile oynanabilen bir yapıya sahip. Evet, kendisi Grand Strategy diye tabir edilen ustalaşmak için yüzlerce saatinizi harcamanız gereken bir yapım değil. Ancak öyle veya böyle iyi bir stratejiniz yoksa gerçek anlamda yem oluyorsunuz. Oyunda buğday değirmenleri sizin ana kaynağınız, bu değirmenlere belli sayıda domuz yerleştirerek veya diğer boştaki değirmenleri ele geçirerek yiyecek üretiyorsunuz ki böylelikle askerlerinizi doyurabilesiniz. Bunun dışında hikaye modunda görevine göre size verilen üniteler ve savunma kulelerini kullanarak yeri geliyor savunma, yeri geliyor saldırı yapıyorsunuz.

Peki bu kadar mı? Tabii ki hayır, şöyle ki üniteleri siz yönlendiriyorsunuz, şöyle ki her sınıfın başında bulunan “lider”lerden birinin elinde bir bayrak var ve bu lideri savaş alanında hareket ettirerek ünitelerinizi çağırabilir, belirli bir hedefe yönlendirebilir veya geri çekilmelerini sağlayabilirsiniz. Yani oyunumuzda generaliniz nereye askerleriniz oraya durumu mevcut, bunun dışında bir asker yönetimi söz konusu değil. Bazı noktalarda bu durum sizi zorlasa da yine de belli üniteleri belli yerlerde savunma için bırakarak diğer ünitelerle savaşınıza devam edebilirsiniz. Eğer alaylı bir strateji oyuncusu değilseniz ancak yine de strateji oyunlarına meraklıysanız (benim gibi), şirin grafiklerle güzel ve alttan alttan bir mesajı olan bir oyun oynamak istiyorsanız Tooth and Tail tam size göre. Hikaye modu olduğu kadar PvP modu da bulunan oyunda başkalarına karşı da haklı davanızı savunabilirsiniz.