Yazının devamını okumadan önce Frank Sinatra’dan “I’ve Got You Under My Skin” açılması ve bir güzel dinlenmesi, yazar tarafından şiddetle tavsiye edilir. Spoilerlar öncesi ayrıca bir uyarı ilerleyen paragraflarda mevcuttur.

Öncelikle başlığı birazcık açacak olursam, 2015 E3 konferansında gösterilen, oyun içi grafikleriyle insanın aklını alan, Frank Sinatra’nın sesiyle de beğenilmeme riskini oldukça düşüren trailerdan bahsediyorum. Konferansı izleyenler varsa, insanların gösterim öncesi ve sonrası da nasıl çığlık çığlığa bağırdığını hatırlayacaklardır. İşte oyunun ilk bir saati hariç, bir daha asla bahsi geçen fragmanı izlediğimdeki heyecanıma geri dönemedim. Birbirini tekrarlayan görevler, yazıklar yazığı bir olay örgüsü ve pek sevgili Batmobile ile, Arkham Knight benim açımdan sınıfta kaldı.

Ben oyunu baştan sona PS4’te oynadığım için PC fiyaskosundan bahsetmeyi daha iyi bilenlere bırakıyorum zira PS4 açısından grafiksel herhangi bir sıkıntı yoktu, ancak kısaca not düşeyim; sonradan düzeltildiği duyumlarını alsam da başlangıçta PC versiyonunda çökmeler, sayısız buglar ve oyunu oynanmaz hale getiren bunun gibi bir sürü sorunla karşılaşılmıştı. PS4’te ise oyunla ilgili en sevdiğim şeyin grafikler olduğunu söyleyebilirim. Oyunu oynadığım 30+ saat boyunca da tek bir bug ile bile karşılaşmadım. Arkham serisinin 2009’da çıkan ilk oyunu olan Arkham Asylum’dan bu yana grafikler ve oyun içi teknolojide doğal olarak oldukça gelişme var. Benim grafiksel olarak gözüme çarpan şey, pelerini açıp süzülürkenki fark oldu. Bir kere, pelerini açıp süzülmeye başlarken etrafa sıçrayan yağmur damlaları, havadayken de pelerinin mat yüzeyinin içine dolan rüzgarla dalgalanması oldukça iyi kotarılmış. Ayrıca aşağıda kalan şehir hareketinden ve detayından hiçbir şey kaybetmiyor.

Yeni oynacayacak olanlara tavsiyem; şehrin sokaklarında yaya gezebildiğiniz, özgürce havada süzüldüğünüz o güzel ilk dakikaların tadını çıkarın çünkü bir yerden sonra oyunun adı Batmobile: Arkham Car olarak değişiyor ve arabadan bir türlü inemiyorsunuz. Oyunu oynamadan önce izlediğim bir kaç videodan şüpheye düşmüştüm, ancak kendi adıma gerçekten bu kadarını beklemiyordum. Oyunun dinamiği ağırlıklı olarak sokaklarda sizi arayan tankları patlatmak, onlardan kaçmak, onları kovalamak yönünde olduğundan arabayı bırakıp yaya olarak devam etmek gibi bir seçenek söz konusu değil. Batmobile’ın kontrollerine ne kadar çabuk alışırsanız, oyunu o kadar rahat oynarsınız. Tanklardan kaçmadığınız ender anlarda yine Batmobile yardımıyla bir şeyleri itip çekiyor, villain’lardan kaçıyor, yer yer araba yarışına dönen kovalamacalara giriyorsunuz. Başlarda değişik ve heyecanlı olan bu süreç oyun devam ettikçe bende zincirleme küfürlere dönüştü. Hikayede her büyük olaydan önce 10-14 tank patlatma seanslar merak katsayısını yükseltse de özelliklere sonlara doğru iyice can sıkıyor.

Başlarda kolayca patlatılabilen bu tanklar, ileri aşamalarda stealth ilerleyip sadece arka tarafta kalan spesifik noktalardan bir kaç kez vurduktan sonra patlatılabilen araçlara dönüşüyor. Yön duygusu iyi olmayan ve oyundaki radardan da bir türlü bir şey anlayamayan ben, aracın önümde mi, sağımda mı, solumda mı olduğunu anlayana kadar ecel terleri döktüm. Tekrar söylüyorum, bu kısmı çok büyük oranla benim özürüm, radarı çözebilen normal insanlar benim kadar zorlanmayacaktır. Öldükten sonra oyun yeniden başlayana kadar sıkılmaya yetecek kadar bir zaman geçtiği için, ne kadar az ölürseniz o kadar iyi. Her ölüşünüzde Gotham City’nin çeşitli villain’ları tarafından hakarete uğradığınız küçük sahneler izliyorsunuz. Tekrar etmeye başlayana kadar çok yaratıcı ve eğlenceli gelmişti, ancak döngüye girdikten sonra aynı etkiyi yaratmıyor.

Batmobile dışında yardımcılarımız pek tabii sürekli görüntülü konuşmalar yaptığımız sevgili Alfred, Batmobile’ı uzaktan kontrol etmeyi sağlayan Remote Batmobile Control, Batarang, Remote Controlled Batarang, Smoke Pellets, The Disruptor, Batclaw, Remote Hacking Device, Voice Synthesizer, Remote Electrical Charge, Explosive Gel, Line Launcher ve Freeze Blast. Oyunda bu aygıtları tek tek, ağırlıklı olarak kullandığımız bölümler var. Örneğin bazı yerler sadece Voice Synthesizer ile birilerinin sesini taklit ederek yalandan direktifler verilerek geçilebilirken, bazı kapılar Remote Hacking Device ile hacklenmeden açılmıyor. Detective Mode yardımıyla nerede hangi cihazı kullanmamız gerektiğini çoğu zaman biliyoruz (Riddler’ın bilmecelerinde bu pek bir işe yaramıyor).

Benim kullanmayı en sevdiğim Remote Controlled Batarang oldu. Batarangi fırlattığımızda bakış açımız değişiyor, Batarang’i istediğimiz yere yönlendirebiliyoruz. Ben bunu sık sık kendimi açık etmeden kör noktada kalan yerleri görebilmek için kullandım.

Hollywood vs Gotham

Şimdi Batmobile’ın yarattığı can sıkıntısını ve sevgili Batcihaz’larımızı bırakıp, asıl hayal kırıklığına geçelim. Storyline. Buradan sonrası çok sağlam spoilerlar içeriyor, bu nedenle dikkat.

Oyunun Cadılar Bayramı gecesinde, Scarecrow’un şehirdeki bir restorana Fear Gas denilen gazdan sıkmasıyla başlıyor. Bu gazın ana maddesi Fear Toxin aslında ve likit olarak da enjekte edilebiliyor. Bu maddeye maruz kalan insanlar mantıksız korkulara kapılıyor, halüsinasyonlar görüyor ve akıllarını kaçırıyor, hatta ölebiliyorlar.