Yorum ve Eleştirilerim

Benim buna ekleyeceklerim var. Roguelike’lar, özellikle oyun mekaniklerini oyuncuya açıklamayan oyunlar. Yani keşfedeceksiniz, en basitinden hareket mekaniklerini bile keşfetmeniz gereken oyunlar bunlar. Gerçi günümüzde Nethack bile fare ile oynanabilen bir hale geldi ancak bizim zamanımızda bir dos ekranı içinde ortada bir @ işareti ve |’lerden ibaret bir odada başlardık. Şu anda tile bazlı görünümler ile kullanıcı dostu hale gelmiş haldeler, ancak buna rağmen bu oyunlarda bir tutorial’in olmaması yeni oyuncuların oyuna alışmasını çok zorlayan bir özellik oluyor.

DoomRL’den bir kare. Karakterimiz eğer ölmezse imp’i haklayacak ama çok güvenmeyin derim…

Bir diğeri de bu tür oyunlarda gerçekten Rastgele Sayı Tanrısı’nın insafına kalıyorsunuz. Belli sınırlamalar olsa da, 3 veya 4. katta karşınıza ejder yavrusu çıkınca çok bir şey yapamıyorsunuz. Yani bu oyunlar adil olmak gibi bir niyet gözetmiyor ve aktif olarak kaybetmeniz için elinden geleni yapıyor bazen. Teleport scroll’unuz var diyelim ki, sizi ejderden kaçarken cart diye yaratık ininin ortasına atabiliyor.

Benim gördüğüm kadarıyla da oyuncuya sunulan arabirim de çok bilgi vermemek için özellikle tasarlanıyor. En modernlerinden “Tales of Maj’Eyal” oynuyorum mesela, bir kılıç buluyorum ama bu kılıcın elimdekinden ne kadar iyi olduğunu görmek için elimdeki ile değiştirmem, karakter ekranını açıp ilgili sekmeden bakmam gerekiyor.

Bu bağlamda roguelike’lardan esinlenerek onları biraz daha kullanıcı dostu yapan Diablo 2, Torchlight serileri gibi oyunların daha başarılı olduğunu söyleyebilirim. Zira action RPG’lerin bir çoğu aslında roguelike olarak ifade edilebilir oyunlar. Biraz daha kullanıcıyı yönlendiren, item ve karakter sistemini sabit temellere oturtarak uzun vadeli planlama yapabilmesini sağlayan hale getirilmiş oyunlar bunlar.

Bir roguelike’da en büyük sorun da bu bence, “Sots: The Pit” oynuyorsunuz mesela, karakteriniz de bir marine. Silah kullanıyorsunuz ancak bir sonraki kat veya katlarda mermi bulabilecek misiniz o muamma. Bakın daha iyi bir silah demiyorum, mermi diyorum veya yiyecek. Bu konularda karakterin kendisini besleyebileceği sabit yerlerin olması gerçekten önemli. Bir düşünün mesela, Diablo 2’de Amazon oynarken okunuzun bitip ok bulamadığınızı ve dandik bir goblinin kafanıza dandik kılıcını çakarak on günlük karakterinizi öldürdüğünü.

Çok neşeli olmazsınız sanırım.

Dungeons of Dredmor. Fazla söze gerek yok aslında.

Zaten roguelikelarda esas mevzu da bu! “Karakterinize fazla bağlanmayın!” denilir her roguelike’ta. Çünkü oyunda ustalaşana ve sizin üstünüze atabileceği her türlü pisliği öğrenene (ki emin olun yeni pislikler de üretir) kadar çoğu karakteriniz abuk subuk biçimlerde ölecek. Bu da açıkçası yeni nesil oyuncuları çok sarmayan bir şey ve kabul etmek lazım ben de onların bu öfkesini anlayabiliyorum.

Benim size başlangıç için önerebileceğim birkaç roguelike şöyle sıralanabilir:

DoomRL

DoomRL hepimizin oynadığı Doom’un roguelike haline getirilmiş hali. Karakterimiz Doom’da oynadığımız karakter, kullandıkları silahlar ve savaştığı düşmanlar da oradan alınan şeyler. Dolayısıyla bir roguelike’ın nasıl görünüp nasıl çalıştığını anlamak için ideal bir başlangıç noktası sunuyor bence.

Dungeons of Dredmor

Dungeons of Dredmor da tile bazlı olmamasına ve itemların stabil olmasıyla aslında Berlin yorumuna göre bir roguelike değil. Ancak diğer özelliklerin hepsi var. Ve oyuncuya güzel bir arabirimle oyunu oynattığı için rahat bir giriş oluyor. Benim sevmediğim noktası acayip sulu zırtlak olması. Ben oynadığım oyunlarda çok öyle şirinlik sevmiyorum. O yüzden çok da kendimi kaptıramıyorum böyle oyunlara. Bence dezavantaj ama sizin için öyle olmayabilir. Deneyin derim.

Daha zor bir şeyler istiyorsanız eğer: “Tales of Maj’Eyal”, “Nethack” ve “Slash’em” gibi seçenekleriniz var. Bu oyunlar, özellikle Nethack ve Slash’em on yıllardır geliştirilen oyunlar ve saydığım özelliklerin hepsine sahipler. Bunlar haricinde bir çok roguelike da sayılabilir, Zangband vs. gibi ama ben onları oynamadım o yüzden de bir şey diyemiyorum. Ama bakılabilir.

Umarım açıklayıcı olmuştur.