Savaşı Otomatiğe Almak Yiğitliğe Sığar mı?

Sığar. Sığmaz. Kısmen sığar. Farklı yorumlar var yorumu size bırakacağım ama asıl bahsetmek istediğim şu; Oyunda vereceğimiz savaşları otomatik olarak çözümlenmesini isteyebilir ya da bizzat yönetebiliriz. Otomatik olarak çözümlenmeden önce, ekranda ne kadar şansla yenip/yenileceğimiz gösteriliyor. Sarı ve kırmızıdan oluşan baremde kırmızı düşman, sarı ise biziz. (Galatasaray esprileri yapmamak için zor duruyorum) Sarı ne kadar çok ise, düşmanı o seviyede sağlam ezme ihtimalimiz var. Oyunun da söylediği gibi aslında yenme şansımızı arttırmak ve zayiatları azaltmak için manuel olarak savaşa katılmak daha karlı bir karar. Aynı zamanda savaş grafikleri gerçekten de çok görkemli. Kendinizi savaş içinde hissediyorsunuz. (Tabi pc sisteminiz bu konudan çok memnun olmayabilir çünkü bazı durumlarda sistem zorlanabiliyor.)

Diğer bir yol ise “Ben daha çok kaynak yöneteyim, ordu yapayım ama lord benim yerime savaşı kazansın, vakit de kaybetmeyeyim.” Bu da çok mümkün olan bir yol. Ama minik bir uyarı: Her ırkın kendisine özgü görevleri oluyor ve bu görev savaşları manuel olarak oynanması gerekiyor. İçlerinde de bazıları oldukça zor. Bu görevleri yapmak isteyen kişiler el ile savaş yönetmeyi ve kazanmayı da bilmeliler.

Peki Kulaklarımız Şenleniyor mu?

Görsel olarak gayet iyi olan oyunumuz için seslendirme ve müzikler de pek güzel, pek hoş. İster savaşın içinde olsun, isterse strateji haritasında olsun, ırklar için özel ayarlanmış olan müzikler ve özellikle çan sesleri gayet uygun ortamın havasını güzel yansıtıyorlar. Ek olarak karakter seslendirmeleri de gayet yakışmış. Hepsi insan olmasına rağmen Sınır Prenslikleri, Bretonnia ve İmparatorluk’dan olan kişilerin ton ve lehçe olarak farkları var. Undead’in de tonlaması ayrı Demon’un da. (Bir tek isaballa devamlı “Isebella, Isebella” demese, pokemon gibi o daha iyi olurmuş ama ne yapalım. Bu konuya dikkat eden Murat Aslan’a da teşekkür ediyorum.)  Bu sebeplerden dolayı da tüm seslendirme ve müzikler gayet hoş.

Bu Kadar Övdük Peki Eksi Olan Bir Şeyler Yok mu? Para mı Aldın Övmek İçin?

Vallahi almadım. Yani ben almadım diye biliyorum, Warhammer’ı bize kazandıran GW bana bir güzellik yaptıysa ve tutar ulaşmadıysa onu bilemem. Maalesef ki oyunumuz kusursuz değil. Hatta eleştirlebilecek bir çok kısmı var.

Öncelikle aslında oyunu tekrar tekrar oynamanızı gerektirecek pek bir şey yok. Yani ben, hem merakımdan hem de yazısını güzel yazabilmek için tüm ırklarla oynuyorum fakat oynadığım bir ırkla tekrar oynar mıyım onu pek sanmıyorum. Belki ilk bir ya da iki senaryo da insan heyecanlanıyor, her şeyi yapmak her ırkla savaşmak istiyor ancak sonrasında maalesef ki bu heyecan düşüyor. Yani oyunun tekrardan oynanabilirliği maalesef çok değil. Belki oyunun zorluk derecesi arttırılarak tekrar oynanmak isteyebilir ya da yeni içerikler denenebilir ama oyunun ana görevleri çok uzun sürdüğünden çok tercih edileceğini sanmıyorum.

Buna ek olarak ıklar arasında bariz şekilde dengesizlikler var. Üniteler her ırkta benzer olsalar da maddiyatları ve kullanışları tam anlamıyla eşit değil. Bundan çok daha beter olan kısmı ise teknolojik gelişmeler; Cücelerde teknoloji geliştirmeleri onlarca tur bitmezken, Bretonnia’da teknik geliştirmeler çok daha hızlı bir şekilde bitiyor. Evet aslında bu, gerçeği yansıtan bir durum: Cüceler loncalarla, ekstra vergi ve zanaat uzmanlığı gibi bir çok farklı dal ile ekonomiyi ve savaşları desteklerlen, Bretonnia daha çok komşularla ve atlarına gelişmiş zırh yaparak hayatta kalmaya çalışıyorlar. Aslında söylediğim bu maddeyi eksi olarak görmüyorum, çünkü Warhammer dünyasına da baktığımızda ırkların hepsinin durumları, kafa yapıları ve gelişmişlik seviyeleri aynı değil. Ama burada bir oyun oynadığımız için, tam eşit olmasalar bile bir parça daha dengeli olabilirdi diye düşünüyorum.

Bir de yazımı kapatmadan önce bir hezimat var ki, oyunu resmen kırıyor. Arkadaşlar oyunun “assasinate” yani suikast kısmı gerçekten hemen, bu gün geliştirilmeli. Bir ayar yapılmalı. Hangi ırktan olursa olsun, başlangıçtan itibaren iyi yetiştirilmiş bir suikastçi kesinlikle çok ciddi bir sorun oluyor. Maksimum 30 seviye olabildiğimiz oyunda, 30 seviye Loen Leoncoeur belki altı kez suikaste kurban gitti. Tüm ulus, ordular, hatta inandığımız Tanrısal varlık –Leydi- bile bu suikastçiyi tutamadı, tavuk keser gibi kaç kez Loen’i öldürdü.

Bir sonraki oyunumda Empire ile oyuna başladım ve aynı şeyi biz yapabiliyor muyuz merakı ile bir suikastçi yetiştirdim. Gerçekten yapabiliyoruz. Kendisi ile Greater Demon ( Tüm ırkların kalbine korku salan, oyundaki en büyük Kaos iblisi) öldürdüm. Bu sebeple oyundaki suikastçilere çok dikkat edin ve kendinizinkileri en yüksek seviyede yetiştirmeye bakın. Ama yapay zekanın bunu yapması kesinlikle oyunun zevkine kritik bir seviyede hasar vuran bir hareket olmuş.

Son Zamanların da Sonuna Gelirken

Uzun yazılarımı toparlayacak olursak Total War: Warhammer uzun süredir Warhammer hayranlarının beklediği ve bu beklentiyi boşa çıkarmamış olan başarılı bir yapım. Yeniden oynanabilirliği biraz sıkıntı olsa da eğer Total War ya da Warhammer hayranı iseniz, daha da güzeli ikisinin de hayranı iseniz kesinlikle kaçırılmaması gereken bir deneyim. İçinde fantastik öğeler bulundurmasını sorun etmeyen tur tabanlı strateji severlerin de kesinlikle boş geçmemesi gereken bir oyun. Zaten interneti incelerseniz de oyunun bir çok incelemede tam puana yakın puan aldığını göreceksiniz. Biz de bu istikrarı bozmuyor ve kendisini çok iyi puanlarla uğurluyoruz.

İzninizle, şimdilik huzurunuzdan ayrılıyorum. Ben ve sonsuzlukta bana bağlanmış olan askerlerimin yok etmesi gereken bir İmparator ve İmparatorluk var. İyi geceler dilerim. Bir sonraki yazımızda (Warhammer düşünüyorum ama istek parça da çalmaya gayret edeceğiz) görüşmek dileğiyle.