Bu yazıyı tamamen içimden geldiği için yazıyorum. Çünkü hem müzik hem de dram sevgimi bir arada sunan ve bunu başarılı bir şekilde yapan bir yapım bu. Türü ise görsel roman… Bir dönem sevdiğim, sonrasında soğuduğum bir türdür ama bu yapımın yeri ayrı. Animesini bırakın manga vs. herhangi bir yan yapımı çıkmamış bir yapım var karşımızda ve bu bir haksızlık…

Konu

Bu güzel hikayemiz sürekli yağmur yağan bir şehirde başlıyor. Eskiden yağmurun şehri olarak anılan yerde… Her şey ülkenin en büyük müzik okullarından biri olan Piove Müzik Enstitüsü’nün açılıp şehrin müzisyen ve müzisyen adaylarıyla dolmasıyla değişiyor. O vakitten beri müziğin şehri olarak anılıyor. Yalnız şehrin çok ilginç bir özeliği var: Sürekli yağmur yağmasına rağmen ne hiç kimse ceket giyiyor ne de şemsiye taşıyor.

Ana karakterimiz Chris de bu şehirde okumaya gelmiş bir Fortell öğrencisi (Fortell’in tasviri hikayede var, ama gerçek hayatta örneğini bulamadım). Odasında kaldığı ilk gece sadece kendisinin görebildiği ve kendisine müziğin perisi diyen Phorne ile tanışıyor. Bu tanışıklık özel bir dostluğa dönüşüyor ve Chris’in ufak oda arkadaşı halini alıyor (Phorne’nin boyutu bir kalem kadar desem hiç yanlış bir tasvir yapmış olmam). Yeni şehirde ve yeni okulunda şehrinden uzakta kalmak zorunda olsa da haftada bir kendi şehrinde bıraktığı sevgilisi Arietta’yla mektuplaşır ki, zaten hikaye Arietta’dan gelen bir mektupla başlar.

Zaman geçer ve Chris artık son yılındadır. Geriye döneceği günleri sayarken bir yandan da mezuniyet gösterisi için bir vokal arayışındadır. Ona bu arayışında sevgilisi Arietta’nın ikiz kardeşi kendisinin de eskiden beri arkadaşı olan Torta, Piova’dan elde edindiği tek dostu Asino ve gözetmen öğretmeni Ms. Cordell yardım edecektir.

Görsel Roman Hakkında Bilgi

Görsel romanın toplam 6 iyi ve 3 kötü sonu var. Bu sonları gallery’nin alt kısmından takip edebiliyorsunuz ki bence oldukça pratik olmuş. Oyun ilk olarak Da Capo modunda başlıyor. Bu modda 3 iyi sonu gördükten sonra Al Fine denen yeni bir mod açılıyor. Bu mod’da tüm hikayeyi Torta’nın gözünden oynuyorsunuz. Bu kısmında iki iyi sonu var. Oyundaki 5 iyi ve 3 kötü sonu gördükten sonraysa 6. bir kısım açılıyor. Bunun için oyuna yine Da Capo modunda başlamanız lazım (tabi ki diğer tüm iyi sonları gördükten sonra) ki oyunun asıl istenilen sonuna burada ulaşıyorsunuz ama hikayeyi her şeyiyle anlamanız açısından diğer beş son çok güzel olmuş. Bu sona başladıktan sonra karşınıza iki seçenek çıkıyor: Eğer “I don’t want to remember” derseniz yine klasik 3 sondan birine gidebilirsiniz ama eğer 6. iyi sona gitmek isterseniz “I have to remember” seçeneğini işaretlemeniz gerekiyor. Bir de oyunun iyi son ve kötü son anlayışına sövebilirsiniz başta yapmayın öyle şeyler.

Görsel romanın uzunluğu yaklaşık 25-30 saat. Eğer başlayacaksanız bu süreyi gözden çıkarmanız gerekli. Onun haricinde oyundaki tüm karakterler seslendirilmiş. Da Capo’da olmasa bile Al Fine’da Chris’in sesini duyabiliyoruz. Sürekli yağmur yağması ve müzik odaklı bir vn’ye uygun müzikler oyuna çok güzel bir hava vermiş. Sadece okurken bir yanda Google Translate açık dursun. Zira İtalyanca terimler için kullanmanız gerekecek.

Son olarak oyunda ilerleyebilmeniz için bir mini oyun var. Buna kısaca Guitar Hero’nun Symphonic Rain versiyonu diyebilirsiniz. Ancak mini oyun dediğime bakmayın. Oyuna etkisi mini bir oyuna göre biraz büyük. Size tavsiyem oyunun tadını çıkarırken sinir küpü olmak istemiyorsanız ya autoplay’e bırakın (Ayarlarda seçeneği var) ya da en kolay seviyede oynayın. Zira diğer zorlukları biraz fazla asyalı işi olmuş.

Phorni’ye Özel Tanıtım

Chris’in perisi ve vazgeçilmez oda arkadaşı… Görsel roman tarihinin en tatlı karakteri olma adayı. Chris’e kızışları olsun kalem tutma çabası olsun havlu hazırlama çabası olsun her şeyiyle Symphonic Rain’deki ana komedi malzemesi. Özellikle Torta ile aynı anda aynı şeyleri söyledikleri bir sahne var gülmekten karın ağrısı geçirmiştim. En önemli kısmı ise muhteşem sesi. Her pazar Chris Arietta’ya mektubunu yazdıktan sonra beraber müzik yaparlar. Son olarak kendisinin sırf eğlence ve Chris antreman yapsın diye eklenmiş bir karakter olmadığı bilin. Merak etmeyin hikaye önceki cümlemin sebebini güzelce sunacak size.

 Kişisel Yorum

Bu uzun süre öncesine dair bir hikaye benim için. Adını fazla anmadığım ama daima özel bir yeri olan. Resimlere bakınca biraz ön yargı oluşturabilir ama buna kanmayın. Pek çok görsel roman okudum ama bu kadar şaşırtabilen bir tanesini görmedim. Gerçek anlamda hiç bir şeyi tahmin edemiyorsunuz ve bunu çok güzel bir hikaye eşliğinde yapıyor. Bu inceleme için hatırladığım her anda bu hissiyat güçleniyor. Müzikler, çizimler vs. etmenler de bu hikayeyi çok güzel yüceltmiş. Merakınız biraz bile olduysa hiç tereddüt etmeden başlayın. Bu yapım herkese göre değil, ama bazılarınızın aradığı gizli hazinelerden biri burada yatıyor olabilir. Şimdi sizi yine müziklerle baş başa bırakarak kaçıyorum. Son olarak Fortell’in gerçek bir resmini bulabilirseniz bana da ses edin.