Two Face Batman’ı vurmaya çalışır ve başarılı olamaz. Batman tarafından paketlenen Two Face hapse doğru gönderilirken Yuko ve ekibi de Komiser Gordon tarafından sorgulanır, fakat tam da bu sırada olayların gidişatını farklı yöne kaydıran bir gelişme olur. Ardından da, önce Penguen ve Riddler başta olmak üzere Batman’ın tüm belalıları tek tek eylemlere girer ve onlar da Batman tarafından kolayca alt edilir fakat ardından bu suçlular da Two Face ile aynı kaderi paylaşırlar. Bu, Yuko ve ekibinin Gotham’da son 24 saat daha kalmaya anlaşmışken planlarının değişmesine sebep olur. Gordon’un verdiği bilgi üzerine Arkham’a giden Batman, burada gördükleri üzerine kendisine oynanan bu oyunu sonlandırmak üzere Tokyo’ya gider. Burada gireceği son savaş, ona en korkunç düşmanını gösterecektir: Kendi içindeki karanlık tarafı.

Child of Dreams cilt formatında hazırlanmış olduğu için fasikül başlangıç ve bitimlerinde herhangi bir giriş-çıkış faslı içermiyor ve bu da devamlılığı sıfır bir one-shot okunduğu hissi yaratıyor. (Bunun en bariz noktası hikayede Robin gibi bariz yan karakterlerin bile yer almaması, gerçi onların eklenmesi seçilen kurguyu daha zorlama bir hale getirebilirdi ki mevcut hali göz önüne alırsak bunu bir eksi olarak görüp görmemek konusunda çekimserim. ) Halbuki bir Batman hikayesi hem okuyucuya eziyet gibi bir okuma maratonuna girmeden, hem de okuyucuyu var olan devamlılığa selam durarak gerçekleştirilebilirdi. Manga bunun yerine sadece iyi çizilmiş bir fan-fiction okuduğunuz izlenimi yaratıyor. Öte yandan 4. fasiküle kadarki giriş kısmı son derece düz ve beğeni yaratmaktan uzak olsa da şık bir twist ile hikayeyi ilerletmeyi başarıyor. Yine de, önceki kısımlarda olmadığı gibi sonraki kısımlarda da akılda kalıcı bir aksiyon sekansı yaratılamıyor. Son dövüş de fikir olarak ilginç olsa da, bu yüzden beklentilerin altında kalan bir deneme olarak kalıyor.

Kia Asamiya’nın gerek karakter, gerekse arka plan çizimleri son derece başarılı. Çizim olarak özellikle Batman animasyonlarında hissettiğim tektipleşmiş havanın oldukça dışına çıkmasına rağmen yapım Batman konseptiyle çelişebilecek türden yanıltıcı bir atmosfer de ortaya çıkartılmamış. Bunun yanı sıra Batman sert yapısının Manga estetiği ile harmanlanarak ama çok da abartmadan verilmesi de tatmin edici.

Son tahlilde Batman: Child of Dreams maalesef sadece daha önce Batman okumamış, Batman’ı daha çok filmlerden tanıyan potansiyel okuyuculara hitap eden bir one-shot olmanın ötesine pek geçmiyor. Ayırdığınız zamanın hakkını vermediğini söylemem zor ama yapımın daha çok ısmarlama bir iş gibi durduğunu ve Kia Asamiya’nın genel çalışmaları içerisinde vasat bir yerde durduğu aşikar görünmekte.