Sonra birden “korkma, korkma!” sözlerini söyleyenin ben olmadığımı idrak ettim. İşte bu beni korkudan delirmenin eşiğine getirmişti! Ses çukurdan geliyorduysa bile sanki kafamın içindeydi. Sanki kendi düşünce sesim, bir yerlerden yankılanıp, tekrarlanıyor, yabancılaşarak bana geri dönüyordu.