DC Comics 2011’de Flashpoint Event’inin ardından çok radikal bir karar alıp The New 52 adı altında evreni tamamen sıfırlamıştı. Bu hareketiyle, içinde benim de olduğum, birçok yeni okuyucu kazanmış olsa da eski okuyucularını da büyük oranda küstürmüştü. Bu yeni başlayan dergilerin 2016 yılında 52’nci sayılara ulaşmasıyla beraber The New 52’yi bitirip, Rebirth adında yeni bir dönem başlattılar.

Rebirth döneminin başından beri hem yeni, hem eski okuyucuları tatmin edecek çok başarılı işlere imza atıyordu. Ancak serilerin büyük çoğunluğu popüler karakterler ve onların yakın çevresindeki karakterle alakalıydı (Superman, Superwoman, Supergirl, Super Sons, Super Elti). Her ne kadar serilerin ortalama kalitesi çok daha yüksek olsa da Yeni 52’nin dergi çeşitliliğine sahip değildi. Ki Yeni 52’nin aldığı başarısız yorumlardan sonra güvenli oynayıp az ama öz, bilindik karakterlerden oluşan serilerle devam etmeleri de anlaşılabilir bir durumdu. Popüler dergilerinin bir çoğunun yayın sıklığını da aylıktan biweekly‘e çıkması da bu çeşitliliği azaltan durumlardandı.

Şimdiyse Rebirth serileri 50.sayılarına yaklaşırken, Dark Nights: METAL sonrası DC yepyeni bir dönem ortaya ortaya attı.

New Age of Heroes

METAL’in sonunda kahramanlarımız günü kurtarmış ama bunu yaparken yanlışlıkla DC Çokluevrenini saran Source Wall’u kırmışlardı. Bunun sonucunda da evrende bazı beklenmedik değişiklikler ortaya çıktı. Bu duvarın kırılmasının doğrudan sonuçları önce No Justice miniserisinde oradan da Justice League dergilerinde anlatılırken bu durumun dolaylı etkileri de yeni süper kahramanların ortaya çıkmasına sebep oldu. Bizim konumuz da bunlardan ilki olan:

Damage

Çizim kalitesinin başladığı yer

Başrolümüz Ethan Avery işinde iyi, vatanını ve milletini seven bir askerdir. Bir gün bir süper asker programını duyduğunda hemen koşa koşa kayıt olur, bunu daha güçlü olmak istediği için değil ama başkalarının yerine riske girmek istediği için yapar. Görevlerde hayatlarını riske eden yüzlerce asker yerine sadece kendi bu riski alacaktır. Ancak hepimizin de bildiği gibi eğer Steve adında bir Brooklyn’li değilseniz süper asker programları genelde başarısızlıkla sonuçlanır.

Ethan’ın gücü 1 saat boyunca gri, kocaman,kontrol edemediği, siz deyin Doomsday, ben diyeyim Hulk gibi bir yaratığa dönüşmesidir. İki değişim arası da 24 saat dinlenmesi gerekir. Başta tamamen iyi şeyler yaptığını sanırken ardından öğrenir ki kendi silah arkadaşlarından da ölümüne sebep olmuştur. Buraya kadar çok klasik hissettirdiyse sonrası için de hiç merak etmeyin aynı klasiklikte devam ediyor. Ethan bu işi bırakmak ister ama sert, göz bantlı, karizmatik yani dişi bir Nick Fury çakması komutanı bunu yapmasına izin vermez. DC’ de zaten kapı  duvar gibi bir Nick Fury alternatifi olan Amanda Waller varken bir tane daha yaratmak nedendir hiç anlamadım, bir de bu ikisini karşı karşıya getirdiler ki hiç sormayın oraları.

DC’nin bu NAoH’la (New Age of Heroes) yaptığı bir diğer önemli değişiklik de genelde yazarda olan odağı çizere kaydırmak oldu. Normalde çizgi romanların kapaklarında en tepedeki isim yazara, ikinci isim ise çizere ait olur, bir altta da renklendirici yazardı (renklendirici de son bir kaç yıldır kapakta kendine yer buluyor, öncesinde hiç olmazdı) ama NAoH’un reklamı en başından beri çizerler üzerinden yapıldı ve kapaklarda da en tepeye çizerler yerleştirildi. Sayının içinde de hikaye anlatıcıları / storytellers olarak beraber anıldılar. Bu yeni başlayacak serilerin bütün çizerleri rüştlerini ispatlamış, piyasada kendilerine yer edinmiş çizerlerdi.

Çizer ve Yazar

Bizim serimizi ise The New 52’deki Superman / Wonder Woman ve Deathstroke serilerinden tanıdığımız Tony S. Daniel çiziyor. Yalan yok, çok da güzel çiziyor hatta belki de dergi sattıracak kadar güzel çiziyor. Ama sorun şu ki sadece ilk 3 sayıyı çiziyor. Bu kadar çizer odaklı reklam yapıldıktan sonra daha ilk cilt bile tamamlanmadan serinin çizerinin değişmesi ise tam bir rezalet. 15 günde bir çıksa belki anlaşılabilir ama öyle de değil, klasik şekilde ayda bir yayınlanıyor. Şimdi kapakta en üstte başından beri reklamı yapılan kişi değil, o sayıyı çizen rastgele bir kişi (veya kişiler) yer alıyor bir altında ise düzenli yazarının adı var. Bu arada tam bir pazarlama örneği olarak kapakları Daniel çizmeye devam ediyor.

Serinin yazarı Venditti’yi uzun yıllardır devam ettirdiği Green Lantern serilerinden tanıyoruz. Johns sonrası başta pek beceremediğini düşünsem de zamanla kendini ciddi anlamda geliştirdi. Ancak maalesef o bu seriye bir şey katmıyor. Sayıların çoğunluğu dümdüz bir hikaye, koca koca aksiyonlar, hiç empati kurmadığınız bir karakterin bir yerden bir yere savrulmasıyla geçiyor. Bir de muhtemelen seriye zaten güvenleri olmadıkları için daha ikinci sayıdan başlayarak konuk olarak Suicide Squad, Wonder Woman, Poison Ivy, Swamp Thing, Gorilla Grood… ne bulursa koymaya başlayıp belki bir ihtimal onların fanları alır diye ummuşlar ancak…

Çizim kalitesinin geldiği yer…

Anlayacağınız, DC teoride çok güzel ve cesur bir işe girişti ama sonucu şimdilik hüsran görünüyor. Damage’in şu ana kadar 6 sayısı çıktı ve muhtemelen 12. Sayı itibariyle iptal edilip, önümüzdeki sene de limboda kaybolur gider. Umuyorum ki Dan Abnett (Aquaman, Titans) ve John Romita Jr. (Amazing Spider-Man, Kick Ass) Silencer’la çok daha iyi bir iş çıkarmışlardır.