Televizyonun garip bir ışığı var, istediğini çok parlak gösteriyor, istediğinin ışığını emiyor ve bu esnada kimseye hesap dahi vermiyor. Televizyonun garip saatleri var, örneğin gece saat birden sonra ne yayınlanırsa yayınlansın televizyonun biyolojik saati kalitesizliği beş geçiyor, bu yüzden aynı programı gece ikide izlediğinizde akşam üstü izlediğinizden daha kalitesiz geliyor. Televizyonda seksenler Amerika banliyösünü güzelleyen bir film var. Teknik olarak varoş diyebileceğimiz mahalleler Michigan’da, Boston’da falan olunca banliyö oluyor birden. Banliyölere sadece metro ve sarı otobüsle gidilir, bütün çocuklar hayatında bir defa olsun bisikletle gazete ya da süt dağıtır. Filmlerde gördüğümüz hali bu en azından. İyice sıkılıyorum, sanki o çocuklar süt şişelerini sabahın köründe camımdan içeri atıyorlar, patlayan şişelerin gürültüsüne uyanıyorum.

O zamanlar sigarayı daha bırakmamışım, balkonda bir sigara içip bilgisayarın başına geçiyorum. Bakalım dünyada ne olup ne bitmiş diye gezinmeye başlıyorum internette, altı saat dünya için büyük zaman ve ben altı saattir internette yokum; kim bilir ne oldu o arada. Bingo. Image yeni bir çizgi roman çıkartmış, Brian K Vaughan imzalı. Eğer Sandman, Neil Gaiman’a bir taht yarattı ise Vaughan da o tahtın halefi olacak bence. Kapakta Amerikan seksenleri var. TRT ile Image Comics’in aynı konuya eğiliyor olmaları tutarsız geliyor, sonrasında bu tutarsızlığın kurumlardan değil zamandaki kaymadan olduğunu fark ediyorum; zira Amerikan 1988’i Türkiye’nin 1996’sı falan ediyor.

Kapak muhteşem ve acayip. Dört tane kız çocuğu var kapakta, ufka bakan Marx ve arkadaşları gibiler. Belli ki ekibimiz bu kızlar ve belli ki hepsi farklı tarzlara sahip. Hatta yer yer aynı ekipte olmaları anlamsız kalacak karakterler gibi çizilmişler, seksenlerin olağan Kitsch’liğine ek olmuş karakterlerin bu yapısı. Vaughan klişeye gidecek iş yapmaz, kapak fontunun klişeliği ve pembenin hakimliği az sonra ters köşe yapacağının sinyali, bu defa yemem. Daha önce Pride of Baghdad’da beklemediğim yerden vurduğumdan beri yazdıklarını gardımı indirmeden okuyorum, yoksa burnuna katlanmış gazeteyle vurulan yavru köpek gibi kalıyorum.

Paper Girls söz konusu olduğunda yazarlarının anlatımı üzerinden yola çıkmak en iyi başlangıç olacaktır: Stand By Me ile War of the Worlds’ün bir çocukları olmuş ve bu çocuk her nasılsa ebeveynlerinin her ikisinden de olumlu özellikleri taşıyan genleri almayı başarmış. Sıradan bir kasaba, sıradan çocuklar, sıra dışı olaylar. Kızlarımız 1988 yılının her günü şafak vakti gazete dağıtıyor, oğlan çocuklarıyla kavga ediyor ve on iki yaşındaki kızlar her ne yapıyorlarsa onu yapıyorlar-dı. Ta ki, Walkie Talkie’lerini yürüten bir hırsızın peşine düşmeye karar verdikleri ana kadar. Bu noktadan sonrasını açık vermeden anlatmak zor, kaldı ki sürpriz faktörünü ortadan kaldırmak istemem.

Dönemin ruhu hikayenin adeta beşinci karakteriymişçesine keskin, o döneme ait olan tabular, ön yargılar ve farkında olunmayan düşünce kalıpları, dikkatli okuyucular için o günler ile bugünkü dünya arasındaki zıtlıkları göz önüne seriyor.

Karakterlerimizin en önemli özelliği bana göre 12 yaşında olmaları. Elbette ki dünyada ana karakteri çocuk ya da çocuklar olan ilk çizgi roman Paper Girls değil, son da olmayacak, ancak benim kast ettiğim şey başka. Buradaki karakterler sadece 12 yaşında çizilmemişler, gerçekten 12 yaşındalar. Çocuk bedenine sıkışmış ve çocukluğu sadece fiziksel zayıflık unsuru olan karakterlerin aksine, konuşmaları davranışları ve düşünce şekilleriyle karakterlerin yaşı tam oturmuş. Vaughan kendi çocukluğunu okuduğu kitaplardaki dünya ile birleştirdiğini söylediği bu eserde harika bir iş çıkartmış.

Vaughan’ın aklından geçenleri kağıda döken isim ise Cliff Chiang. Pek çok DC projesinde ve bağımsız projede yer alan sanatçı, özellikle Wonder Woman üzerine olan çalışmalarıyla akıllarda yer etmişti. Çizimleri daha da parlatan şey ise renklendirmeyi yapan Matt Wilson’ın hüneri olmuş. Yazılamayı yapan Jared Fletcher da ekipten geri kalmamış, yazılar oldukça kolay okunuyor ve sayfayı anlamsızca doldurmayacak şekilde hazırlanmışlar.

Serinin ilk büyük hikayesi beşinci fasikül ile birlikte tamamlanmış oldu ve Image tarafından cilt haline getirildi. Okuyacak yeni bir şeyler arıyorsanız ve farklı hikayeleri seviyorsanız Paper Girls kaçırılmaması gereken bir eser. Özellikle Saga’nın tekinsiz ve sürprizlerle dolu dünyasını sevdiyseniz, Paper Girls’ü de seveceksiniz.