Öykü yazmak konusunda deneyimli arkadaşlarım, “bir hikayeyi iyi yapan baş kötüsüdür!” derler. Madem SW, o zaman meseleye baş kötülüğün kitabını yazmış olan Darth Vader ile başlamak lazım gelir diye düşündüm. Okumayı hedeflediğim kitaplar arasında kronolojik olarak ilk sırada gelenler de, onun hikayeleriydi zaten. Anakin Skywalker’dan, Darth Vader’e giden yol üç kitaptan oluşuyor.

Trajik bir öykü

Üçleme kronolojik olarak; Attack of the Clones ile Revenge of the Sith arasında kalan bir zamanda geçen Labyrinth of Evil romanı ile başlıyor. Üçlemenin bence en zayıf kitabı bu maalesef. Aslen bir dedektiflik öyküsü gibi gidiyor, zira Jedi’lerin Galaksi genelinde ve Coruscant’ta Darth Sidious’un kimliğini tespit etmek için çabalamaları ve bir yandan da Ayrılıkçı Ordular’la tepişmeleri anlatılıyor. Sith’lerin planının ne kadar detaylı ve iyi düşünülmüş olduğunu yüzümüze çarpıyor. Çok uzun süreli ve bütün galaksiyi kapsayan bir Go oyunu oynarcasına götürüyor maçı Darth Sidious ve karşı tarafın aslında oynadığından bile haberi yok, bu açıdan etkileyici.

Son tahlilde pek sürükleyici bir roman değil maalesef. Yazım dili de çok süper olmadığı için “biz bu hikayenin sonunu biliyor ki?!” sendromundan oldukça olumsuz etkileniyor, yolculuğun tadını çıkarmamıza çok izin vermiyor. Seriye başlamak için mecbur okunuyor tabii, kendimden gazlı olmasam beni meseleden soğutabilirdi.

Revenge of the Sith, filmin aynısının tıpkısı gibi, ama BİR HAYLİ daha güzeli ve romanı okuduktan sonra filmi daha çok beğenerek izledim (burada orijinal üçleme ile sonradan çıkan filmler ile ilgili bir kıyaslamaya filan girmek istemiyorum, hassas ve uzun bir konu).

Dediğim gibi filmin bize gösterdiklerini anlatıyor roman ama çok çok daha kapsamlı. Karakterlerin iç sesi oyunu komple değiştiriyor bu hikaye örgüsünün derinliğini sağlamak açısından. Obi-wan’ı ciddi yüceltiyor mesela gözümüzde, Anakin’in gölgesinde kalan bir yapısı var ilk üçlemede (en azından bendeki imajı öyleydi); çömez hoca, öğrencisinden az force maddeciği, gönülsüz pilot, şatafatasız kılıç erbabı filan derken bir türlü bende saygı uyandırmıyordu ve hatta “Anakin’in düşüşü Obi-wan’ın yetersizliğinden mi kaynaklanıyor acaba?!” şüphesini de taşıyordum, bu roman her şeyi değiştirdi…