Sinema

Parodi filmler Türk sinema sektörü tarafından da yıllardır sevilen ve yapılan bir tür. Başarılı örnekler saymak gerekirse Turist Ömer Uzay Yolunda çok güzel bir parodidir. Ama mesela neden Dünyayı Kurtaran Adam parodi değildir, bunu konuşmak gerek. Yapım amacı Star Wars‘u komik durumlarda yeniden hayal etmek değil, sadece görüntüleri kullanılarak aksiyon türünde bir film ortaya çıkarmak: teknolojik yetersizlik ve kötü senaryodan dolayı yapmıcıların isteği dışında komik olan, iyi davranmak istersek B-movie olarak adlandırabileceğimiz bir yapım. Parodi’nin bilinen diğer örneklerine gelirsek Austin Powers serisi, Naked Gun gibi yapımları gösterebilirim. Ajan ve polisiye filmlerine komedi yoluyla yaklaşırlar. Son yıllarda çıkan Get Smart!  da başka bir örnek. Kötü parodiler içinse ergen yaşlarımda izleyip eğlendiğim, şimdilerde tekrar izleyince ben bunlara nasıl gülüyordum dediğim Scary Movie serisi var.

Jurassic Park izlememiş olsanız da komik…

Sinemada pastiş bir türdense daha çok teknik olarak kullanılıyor. Tamamen pastiş filmlerdense, filmlerin içindeki sahneler sizde “Aa, bir saniye, ben bu sahneyi bir yerden hatırlıyorum?” etkisi yaratıyor veya göndermeyi hatırlayıp mutlu olup geçiyorsunuz. Aklıma gelen en ünlü örnek Toy Story 2’de Barbie’nin sürdüğü arabaya binen oyuncaklar ilerlerken, Rex arkada kalır. Peşlerinden koşmaya başladığında cama bakan Mr. Potatohead, Rex’i arabanın dış aynasından görür: Jurassic Park’a bir gönderme. Bu ayrıntıyı bilmeyen insanlar, görmezden gelip geçecekken, Jurassic Park’ı izlemiş birisi bunu görüp kahkahalarla gülmeyecek, sırıtıp geçecek. Sahnenin hemen kısa sürüp bitmesinin, özellikle odaklanılmamasının nedeni sadece imitasyon olmasından kaynaklanıyor. 1977’de çıktığı zaman Star Wars kovboy filmlerinin bir pastişiydi. Tattooine ve Luke’un aslında çiftçi olması, sonrasından kahraman olması Kovboy filmlerine bir gönderme fakat bu detayı öğrendiğimizde hiç birimiz katıla katıla gülmüyoruz. Pastiş’in önceki eserlerin tarzında yapılan yeni bir eser olduğunu da unutmuyoruz.

Video Oyunları

Baktınız ortalıkta çok fazla simulator oyunu var. Kamyonlardan, uçaklardan sonra her şeyin simülatörünü çıkardılar. Tek sıkıntının bu olduğunu da biliyorsunuz o zaman bunları protesto etmek istediğinizde ne yaparsınız? Goat Simulator. Parodinin dibi olan bu oyun aynı zamanda kültürel bir eleştiri… mi? Belki de sadece eğlencesine yapılmış bir oyun? Çizgi romanlardaki Deadpool’dan bahsettik, e onun oyunu da koca bir parodi.

Bazen sorarsın “Neden Bill?”

Pastişlerden bahsedersek South Park: Stick of Truth zaten yılların RYO’cusu Obsidian tarafından yapılmış, önceki oyunlarının RYO tarzını taklit eden bir yapım. Benim en çok beğendiğim pastiş çalışmalar ise son yıllarda Telltale Games’e ait. 90’larda kalmış adventure tarzını günümüze yediren stüdyo ortaya kendine has bir tür çıkardı. Zorlu bulmacalar, eşyaları toplayıp nerelere uyduğunu düşünmek yerine, bunları yapıyormuş gibi davranıp aslında bir hikaye izliyorsunuz. Benim favori Telltale oyunum A Wolf Among Us. Ne acıdır ki bu güzel oyunun devamı hala açıklanmadı, korkuyorum açıklanmayacak diye.

Örneklerle açıkladığıma göre, artık sizde ne parodi, ne pastiş öğrendiniz. Pastiş zaten çok bilinen bir terim değil, ben de öğreneli çok olmadı. Bundan sonra hep beraber dikkat ederiz. Bir sonraki yazımızda görüşmek üzere.