Ohhh… Evet sanırım hızlıca oyunu anlatmayı başardım. Ancak farkettiyseniz, oyunda dev bir kaç mantık hatası var. Herkes mekanda birbiriyle diyaloğa girerken, casus nasıl oluyor da nerede olduğunun farkında değil? Sonra neden hastanede, sirkte falan casus var? Ayrıca niçin hastanedeki hekim, hemşire, hasta falan casus arıyor? Ve de neden ararken ‘small talk’ yapıyorlar?

İşte bu mantık hataları oyunun rol yapma sosuna zarar veriyor ve bu yüzden kimse moda giremiyor. Bunun yerine size daha makul bir kural seti önereceğim.

Spyfall’un print & play versiyonu.

Tavsiye Ettiğim Kural Değişiklikleri

• Tüm oyuncular birer ajan ve söz konusu yerde operasyondayız. Yanyana değiliz, telsiz üzerinden konuşuyoruz. Casus ise telsiz frekansımıza dışarıdan girmiş, bizim nerede olduğumuzu öğrenmeye çalışıyor. Biz aramızda bir casus olduğunu biliyoruz ve boğakakasını* kesip, onu yakalamak için birbirimize sorular soruyoruz. Bu sayede birbirimize şöyle sorular sorabiliyoruz: “Çevrende şu an ne görüyorsun?”, “İstanbul’da bu mekandan kaç tane vardır?”, “Yer döşemeleri ne renk?”. Deneyimlerimiz, oyuncuların ajan rolüne çok daha rahat girdiğini ve turlar arası rol değiştirmemelerinin atmosferi yükselttiğini gösteriyor.

• Meslek rollerini opsiyonel hale getirin. İlk oyunlarınızda hiç kullanmayın, oyuncular deneyim kazandıktan sonra herkes ajan olarak, mekanda birer meslek rolündeymiş gibi davranıp renk katabilirsiniz.

• 

  Shut Up & Sit Down ekibi Spyfall tanıtırken.

• Süre konusunda da bir değişiklik yapmanızı öneririm. 8 dakika toplam süre, casusun ve ahmak oyuncuların oyalanmasına kurban olmaya çok açık. Onun yerine her oyuncuya 40 saniye soru sorma süresi verin ve bu sürenin sonunda hala sorusuna başlamamış olan oyuncuyu turdan çıkarın, casussa da kaybetsin. Unutmadan “Naber?” geçerli bir sorudur, yeter ki o soru sorulsun, diğer oyuncular sıkılmasın. Ancak bu tip geçiştirme sorular, sorana casus damgası yapıştırabilir. Bu sayede oyuncuları, sıra kendilerine gelmeden önce soracağı soruyu düşünmeye teşvik edin.

• Casus oylamalarını oybirliği ile değil oyçokluğu ile yapın. Böylece hem birbirini kollama eğilimi olan sevgililerden korunur, hem de oyunu daha ahmak-free hale getirirsiniz. Varın sıkça yanlış casus seçin, yavaşça oynamayı öğrenirsiniz.

İleri Seviye Taktikler

Tura başladığınızda %50 eleme soruları sormayı seçebilirsiniz. Böylece sorduğunuz oyuncu casus ise %50 ihtimalle yakalayabilir, casus değilse de boşuna çok net bir ipucu vermemiş olursunuz. Örneğin “İçinde bulunduğumuz yer hareketli mi?”, “Günün hangi saatleri açık?” ya da “Ticari bir mekan mı?” gibi sorularla casusu çok fazla bilgilendirmeden yakalama girişimlerinde bulunabilirsiniz.

Bir oyuncudan hafifçe şüphelenmeye başladığınız zaman daha daraltıcı sorular sorun. “Burada ne tip yemekler bulabilirim?”, “Burada ne tip kıyafetler giyilir?” gibi sorular atmasyon, cevaplaması zor olabilir ve casusu tedirgin edip onu ele verebilir.

Bir oyuncudan çok şüpheleniyorsanız ve son noktayı koymak istiyorsanız, ona bunu çaktırmadan şaşırtmacalı sorular sorun. Örneğin kutup istasyonu, haçlı ordusu ya da uzay istasyonu için “İstanbul’da kaç tane vardır?” sorusunu sorarsanız casus, “Bolca” ya da “Ne bileyim?” gibi bir cevap verirse patlar. Ya da hayvanat bahçesi için “Pencereden dışarı baktığında ne görüyorsun?” diye sorarsanız, casus vereceği çoğu cevapla kendini ele verecektir. Aynı şekilde uçak için “Duvarların rengi ne?” diye bir soru sorabilirsiniz, ya da askeri üs için “Müşteriler ne satın alabilir?”. Bu tip soruları sorarken fake olduğunu hissettirmek de ayrı bir taktik olabilir – böylece casus yok yere hastanede duvar olmadığını iddia edip yakayı ele verebilir.