Kibir ve bencillik ejderhalığın şanındandır, iyi türler bile arazi paylaşmaya yanaşmazlar. Birden fazla ejderha ailesinin bu nispeten küçük kayalığın iç hacimlerine yuva kurması gariptir. Pirinç ejderhaların sosyalliği ve komşuluk ilişkilerine değer vermesi, bu kadar dar bir alanda, bu kadar çok ejderhanın nasıl yaşadığına açıklama getirmez. Dağdaki tünellerin fazlalığı sebebiyle, iki pirinç ejderin tesadüf eseri karşılaşması çok sık olmasa da, iç tünellerde oynayan yavruların karşılaşıp dalaşmaları ve çok uzun vadeli husumetlere yol açmaları kaçınılmazdır.

Ejder Kanadı Dağları, orijinal hali ile Ternesjevnik’in eseridir. Kendi yavrularını yetiştirirken yaşadığı sıkıntılar sebebiyle, hayatının son üç yüz yılını kendi türünün rahatça yuvalanıp yavru yetiştirebileceği bir ütopya üretmeye adamıştır. Bölgesinin taşını çok iyi tanıdığı için, taştaki doğal kusurları ve çatlakları takip ederek yuvasının tünel ağını kısa sürede genişletmiş, kalan zamanını da açtığı tünellerin duvarlarını yazı ve kabartmalarla doldurarak değerlendirmiştir. Ana tünellerin yanında açtığı yüzlerce ek tünel hem ejderhaların isterlerse birbirini çok sık görmeden gezinmesine imkan verecek, hem de bol miktarda giriş ve çıkışın oluşmasına vesile olacaktı. Pirinç ejderhalar güçlü saldırganlar karşısında yuvalarını savunmadıkları için, ek tüneller savunmayı kolaylaştırmak yerine kaçışı kolaylaştıracak şekilde düzenlenmiştir.

Ternesjevnik, bir gün eserinin bittiğini anladı ve bütün sevdiklerini çölünün ortasındaki son bir dost meclisine davet etti. Öte kıtalar, öte gezegenler hatta öte boyutlardan davetliler, yuvanın arazisine kurulmuş dev çadırda toplandılar. Günlerce yiyip içip anılar anlattılar. Doğaçlama şarkılar, şiirler yazıldı. Pek çok kıymetli şarabın son şişesi Ternesjevnik’in ömrünün kutlamasında içildi. Kutlama sırasında Ternesjevnik hazinesindeki eserleri tek tek ortaya çıkardı, her birinin hikayesini uzun uzun anlattıktan sonra parçalayarak yedi.

Üç gün boyunca hazinesinin büyük bir kısmını yedikten sonra dostlarına son kez selam vererek vâsilik ayini ile ruhunun çöle bağlanmasını diledi ve vâsi gücü ile yerlatındaki yuvasını bir dağ şeklinde yerin üstüne çıkardı. Konuklar arasındaki ruhlar ve öte düzlem yerlileri ait oldukları yerlere yitip giderken, geriye kalanlar birbirini teselli etti. Yaşlı bir buçukluk yerde kalan ufak bir tahta oymayı cebine attı, ve herkes bir an için bile olsa ejderha türünün ihtişamı karşısında soluksuz kaldı.

Zaman içinde bir Pirinç Ejderha ruhunun vasiliğinde ortaya çıkan çöl dağının haberi diyarlara yayıldı. Başka bölgelerden ötelenen Pirinç Ejderhalar dağın içinde bir komün oluşturdular. Nispeten barışçıl zamanlarda burada büyüyen yavrular, hem yavrulukları boyunca bitiremeyecekleri genişlikte bir kütüphaneden, hem de Ternesjevnik’in bilgeliğinden yararlanırlar.

Referanslar:
Guardinaship: D&D 3.5th Draconomicon s. 16