Ben çamaşırcı bir kadınım, eskiden birisine verdiğim oğlum için ağlıyorum.

Ben bir hab(apartman diyebiliriz, habitat’ın kısaltılmışı) yöneticisiyim, öğürüyorum, kapısını kırıp girdiğim apartmanda sinekler havaya doluşmuş halde. Yaşlı adamı en son üç hafta önce görmüşler. Polisleri çağırmalıyım, bu yüzden işimi kaybedebilirim.

Ben bir kuşum. Özgürüm.

Ben Olyvier adında bir memurum, bilgisayarımın tuşlarına basıyorum, ekran benim augmetik gözlerime yeşil ışıklar saçıyor. Dişetlerimdeki iltihap yüzünden ağzım fena kokuyor. Tüm ay boyunca ek mesai yapmazsam doktor ücretlerini ödeyemem. 119 dakika sonra tenefüse çıkıyorum.

Bir depoda hizmet veren bir servitörüm. Bir zamanlar bir adım vardı, ama nasıl söyleneceğini bile unuttum. Kutuları nasıl yerleştireceğimi hatırlamak bile bir çile. Kutuların üstlerinde oklar var.

Ben Josev Gangs adında bir suçluyum. Mahkeme kapılarının açılmasını tedirginlikle bekliyorum.

Ben bir fareyim. Kemiriyorum. Ben bir fareyim.

Ben Benel Manoy adında bir şemsiyeciyim, batık dükkanlarının birisinin altında çömelmişim. Yağmurun yağmasını ve bana iş çıkarmasını bekliyorum. 9 yaşındayım. Elimdeki şemsiye katlı halde bile benden uzun. Bu işi yaparken babam kullanıyordu bunu. Yeniden derilenmeye ihtiyacı olacak derecede aşınmış. Üstündeki ad hala babama ait. Yeniden derilettiğimde üstüne “Benel Manoy” yazdıracağım.

Edrick Lutz adında bir kayıkçıyım, olası müşterilerin dikkatini çekmek için bağırırken kayığımın küreklerini çekiyorum. Su bulanık ve çiş kokuyor. Bir zamanlar evliydim. Hala özlüyorum onu. Kaltak. Tüm müşteriler nerede? İskeleler bomboş.

Ben Aesa Hiveson adında bir kağıt-baskı işçisiyim. Formal K’deki tek odalı evimde uyuyorum. Çift mesai yaptığımdan oturur oturmaz uyudum. Duş almayı düşünerek açtığım su hala akıyor. Su borularından sesler geliyor. Beni uyandırmıyorlar. Uzak bir kuzenimin düğününde yediğim kremalı tatlıyı düşlüyorum. Zengin bir adamdı o. Öyle bir tatlıyı asla tadamayacağım artık.

Ben Formal G hastanesinde bir hemşireyim. Her şey antiseptik kokuyor. Işıklar çok parlak. Kolalı üniformanın kollarımı sıkıştırmasını sevmiyorum. Kollarımın şişman olduğunu hatırlatıyorlar. Taşıdığım kimlik kartında ismim Elice Manser olarak geçiyor ama benim gerçek adım Febe Ecks. Hiç bir eğitimim ve kalifikasyonum yok. Bu işi almak için yalan söyledim. Bir gün beni farkedecekler. Ama o güne kadar doğumhaneye erişimimi kullanmak niyetindeyim. Kült, özellikle sağlıklı bebekler için, iyi para veriyor.

Ben…

Ben Formal B’de sahte bir duvarın arkasına gizlenmiş uzun bir süre önce ölmüş cinsiyeti belirsiz bir cesedim. Ben  Stairtown Park’ın kuzey çiçek tarlalarında asitle kararmış çimenlerin arkasına gömülmüş PDF gençlik üniformaları içinde iki genç kızım. Ben yıkılmasına karar verilmiş bir apartmanın 49/6 numarasında kendini asmış bir adamım. Ben derslerine giderken ortadan kaybolmuş genç kızın ailesiyim. Ben evime dönmek için mag-lev’e giderken kalp krizinden yere düşen bir fabrikatörüm. Ben Yüksek Yönetim Meydanında kuruyan bir ağacım.

Ben Gideon Ravenor adında bir imparatorluk engizitörüyüm.”

Görebileceğiniz üzere, hemşiresinden sarhoşuna, fahişesinden kayıkçısına, çamaşırcı kadınından şemsiyecisine kadar aklımıza gelen gelmeyen bir sürü meslekten adam karınca gibi yaşıyor. Bazı yerler hariç (Cadia, Catachan, Fenris mesela, veya tamamen tarıma ayrılmış Agri-world ve Mars’ın yönettiği fabrika dünyalar gibi özel istisnaları kastediyorum) normal bir imparatorluk gezegeninde bizim yaşadığımız hayatlara benzer hayatlar daha trajik biçimde yaşanıyor aslında. Bu istisna dünyalara da bir ara değinmeyi düşünüyorum.

Gelecek yazıda da İmparatorluğun nasıl idare edildiğine ve etkin güçlere bakacağız.