Progressive Rock… İçine girdikçe daha fazlası çıkan tür. Günümüzde biraz alt tabakadan devam ediyor olsa da (Steven Wilson ve Opeth ikilisinin popülerliğini ayrı tutucam) kalitesi ve yapmaktaki zorluğu hep aynıdır. Bu türe de başlangıç için işin kökenleri olan 70’ler en uygun yer. İlk başlangıç albümü çok büyük bir tartışma konusu ama işin oturduğu dönemler 70’ler dersem pek haksız sayılmam. Peki progressive rock nedir? Kısaca isminin sürekli bir devam ve ilerleme kaydetmeden geldiğini söyleyebiliriz. Yani burada sürekli aynı ritimlerle tekrarlayan şarkıları unutun. Değişen ritimler, karmaşık armonik yapılar, farklı enstrümanlar vb. öğeler bir şeyi progressive yapabilir ama progressive’i tanımanın en iyi yolu dinlemektir ve bu yüzden liste yoluyla tanıtma kararı aldım. Öyleyse başlıyalım. Son olarak mümkün olduğunca basit anlatacağım her şeyi çünkü işin terim kısmıyla bunaltmak istemiyorum sizi.

Camel – Camel

Can ile oturup ilk dinlenmesi gereken albümleri konuşurken ikimizde farklı şeyler söyledik ama bir anda ikimizin bu albümde karar kıldık. Ne çok ağır ne çok hafif ne çok gaz ne çok yavaş. Ayarında güzel progressive’dir bu albüm ve hiç bulaşmamışlara ilk tavsiyemiz. Camel daha bu albümünden bir efsane olacağını belli etmiştir.

Bu albüm bu kadar güzel olsa da bir şarkı var bu albümün bile çok ötesine çıkmıştır. Bilen kişilerin anladığı üzere o şarkı NEVER LET GO tekrarlıyorum NEVER LET GO bir kez daha söylüyorum NEVER LET GO. Bu albüm muhteşem ama bu şarkının yeri hep ayrı olacaktır.

Yes – Fragile

Ben: “Chris Squire”
Can: “Rick Wakeman”
Ben: “Abi Wakeman iyidir ama Squire üstad ya”
Can: “Yok yok kesinlikle Rick Wakeman”

https://www.youtube.com/watch?v=-Tdu4uKSZ3M

Bu diyalog bizim Yes’i Yes yapan kişi kimdir tartışmamızın bir değişmezidir. Yes’in muhteşem üyeleri olsa da Yes demek bas gitar ve klavye demektir(Özellikle Rick Wakeman dönemi anladığınız üzere). Ama bence hala Yes’i Yes yapan kişi Chris Squire’dir (Can: Hayır Rick Wakeman). Bu tartışmayı hakedecek kadar kaliteli bir sound’a sahiptir. Ama Yes bir bütündür ve biz onu bu bütünlüğüyle sevdik. Hoş Yes demek Close To The Edge albümü demektir ama bu liste için Fragile’ın daha uygun olduğunu düşündük ki kendisinin kalite olarak Close To The Edge’den pek aşağı kalır yanı yok. Öne çıkan şarkı olarak aklıma gelen ilk şarkı Roundabout’tur devamında ise South Side OF Sky ve evet bakarsanız farkedeceğiniz üzere albümün en uzun iki şarkısını seçtim. Ama progressive rock’ta uzun şarkıların her zaman önemli bir yeri olmuştur. Hoş bu ikili o kadar da uzun değiller ama neyse çaktırmayın. Bu albüm daha doğrusu bu grup yani Yes biraz daha eğlenceli progressive arayanlara tavsiye ederim.

Wishbone Ash – Argus

Burada bir itirafta bulunmak istiyorum sevgili okur. Can bana bu albümü aylarca tavsiye etti ve dinlemedim erteledim sürekli. Pişmanım. Çok pişmanım. Zira hayatımda bu kadar kaliteli gitarları olan bir progressive albümü çok nadir dinlemişimdir. O günden beri dediğini anında dinlerim zaten.

Kendilerinin bir diğer özelliği progressive rock’taki çoğu grubun aksine klavye ve türevi bir enstrümanı ana kadrolarında bulundurmamaları ve buna rağmen progressive rock’ı çok başarılı bir şekilde icra edebilmeleri. Böylesi nadir bulunur. Böylesinin kalitelisi daha da nadir. Özetle ben progressive rock dinlemek istiyorum ama işin gitarları ön planda olsun diyorsanız aradığınız grup Wishbone Ash aradığınız albüm ise Argus. Time Was ile muhteşem bir giriş yapan albüm aynı havayı bütün albümde devam ettiriyorlar ama ekstradan tavsiye isterseniz Sometime World ve King Will Come derim.