Bu dediğim her RPG oyunu içinde önemlidir aslında. Ama bu tarzda herhangi bir sınıfı, büyülü güçleri olmayan bireylerin, kendi karakterleri ve sınırlı becerileri gösterebildiği yegane şans olduğu için şart gibidir. Oyun boyu bilgisayarla karşılaşmayan hacker size dönüp; “O zaman beni niye uyarmadın abi, hiç bir işe yaramıyorum.” dese, yeridir.

Hayır. Bunu istemezsiniz. Her oyuncu bir işe yaramalıdır.

Bir sığınak! Sığınak ya da adını ne koyarsanız koyun, oyuncular bir rahatlama mekanın ihtiyaç duyar. Zaten sürekli gerginlik içerisinde geçen bir oyunda, bu tarz dinlenme noktaları koyarak, oyuncuların toparlanmasını sağlamalısınız. Bu arada asıl önemli olan, dışarının atmosferini öyle bir verin ki, sığınağın önemi onlar için büyük olsun. Bir an önce dönmek ya da ulaşmak istesinler.

Aksiyon İstiyoruz!

Oyuncular hareket istemeselerdi, başka bir şey oynarlardı. Bu tarz oyunların temel aksiyonu ise “mücadele edilemeyecek kadar güçlü bir düşmandan” kaçmaktır. Ona karşı silahlar işlemez. Bizi hasta edeceği ya da ele geçireceği kesin gibidir. Çok düşük bir ihtimaldir onu yenmek. İşte o zaman kaçış başlar…

Kaçış; bu tarz oyunların içine yedirilmesi gereken çok önemli bir ayrıntıdır. Sonuçta dünyanın sonunu getiren bir tehlike ciddidir ve bunun, oyunculara atmosfer olarak verilmesinin en önemli yolu zorunlu kaçış içeren sahnelerdir. Kimse size tehlike yaratmıyorsa dünyayı nasıl yok edebilir ki?

Beklenmeyen kayıplar, oyunun yine atmosferi destekleyen, önemli bir temelidir. Her türlü aksiyondan geçilmiş ve oyuncular zafer çığlıklarıyla birbirlerine sarılmakta, buldukları eski bir Fransız şarabıyla bunu kutlamaya hazırlanmaktadır. İşte tam bu sırada; o gülen yüzlerini astıracak ince bir ayrıntıya ihtiyaç duyarsınız.

Örneğin; oyunculardan birisi ısırılmıştır. O da bir zombi olacaktır. Diğer grup üyeleri zor bir karar vermelidir. Unutulan bir düşmanın sıktığı son kurşun, hedef bertaraf edilse de önemli birisinin ölmesine ya da ağır yaralanmasına sebebiyet verir. Durumu acildir.

Örnekleri çoğaltabiliriz.

Atmosfer Yaratın!

Atmosferde tempo belirsiz ve dengesiz olmalıdır. Bazen sürekli aksiyonun içindeyken, bazen uzun soluklu, araştırmalı, aksiyonsuz oynamak gerekir. Tempoyla sürekli oynayın ve geçişleri sert yapın. Beklenmeden patlak veren bir aksiyon, akabinde kapanan bir kapıyla tamamen sona ersin. Yavaş bir tempoda laboratuvarda takılırken, korkutucu bir denek kafesinden kaçıversin.

Bir cümlede özetlemek gerekirse, bu tarz bir senaryoyu oynarken, oyuncular kendilerini sıradan, karakterli görmeli. Olası bir mutlu sonu hayal etseler de, bu sonun geleceğinden karamsar olmalıdırlar.

Bunu da sağlayacak olan bizleriz.