Hatta daha da çarpıcı olan şeyi, küresel ısınma örneğinden verebiliriz. Son yıllarda, daha önce görülmemiş bir hızla doğayı yok ettiğimizi iddia ediyorlar. Tabii bu da, büyük bir hızla kaynak tüketmeye başlamamız ve endüstrileşmemiz yüzünden. Bin yıllardır stabil şekilde artan atmosfer ısısı, son yüzyılda katlanarak arttı. Demek ki kaynaklara erişim çok mühim.

Büyünün rolünü tek başına ele aldığımızda, biraz havada kalıyor. Ama büyü, bireysel kariyer yapmak için bilimden daha verimli bir dal. Dünyamız tarihi müthiş icatlar yaptığı halde, hak ettiği değeri göremeden ölen ve öldükten onlarca, belki yüzlerce yıl sonra kim olduğu anlaşılan, bilim adamlarıyla dolu. Çünkü bilim, birikimli bir süreç. Bu birikim de son otuz yıla kadar nesilden nesile, yüzyıldan yüzyıla oluyordu. Ancak yeteri kadar güçlü olduğunda, istediği takdirde hak ettiği şanı, şöhreti, korkuyu ya da saygıyı alamayan büyücü yok. Ya da mitolojik tanrılar halkın arasında yürüyüp mucizeler dağıtırken ya da (kötü olanlar) birikmiş kültürü/bilimi yıkıp geçerken işler, günümüz dünyasına benzemeye çalışanlar için oldukça zorlaşıyor.

Ortalamanın az üstünde başarı gösteren her ruhbanın, günde 1 sefer de olsa neredeyse bütün hastalıkları yok edebildiği, aynı ruhbanın sadece günlük büyü imkanları ile susuz köylere bile çeşme gibi hizmet verebildiği, (herkes shield of faith hazırlamak zorunda değil sonuçta) bu da yine büyünün engellemesi konusundaki argümanlardan biri. Haklı olmakla birlikte, “Çünkü, büyü!” deyip geçiştirmek için yeterli değil.

Dünyamıza baktığımızda; yüzyıllar hatta bin yıllardan gelen bir bilimsel birikim ve rekabet olmadan kaynakları sömürebilme imkanı, bizlere yüksek teknolojiyi verirken; fantastik dünyalarda kaynaklar için yüksek rekabet olması, büyünün ve büyülü varlıkların müdahalelerinin çoğu innovasyona göre, daha çabuk etki etmesi gibi etkenler bir araya geldiğinde teknolojiyi “Elimde ya sopa, ya kemik ya da taş var ve bunla kafana vuracak silah yapma imkanım sınırlı” da tutuyor. Düşmanına Scud füzesi atmak için, binlerce yıl havai fişeklerden roketlere evrimleşecek bir birikimi bekleyemeyen adam, oturup dersine çalışıp büyücü oluyor ya da ruhunu satıp warlock oluyor ve büyüyü düşmanının kafasına indiriyor.

Kıssadan hisse, bana göre, fantastik dünyaların orta çağda kalmasının hikaye içinde, büyüden daha öte sebepleri var.  Bu konudaki fikirlerinizi öğrenmek isterim.