Oyuncuların kararsızlık yaşamaması için seçenekleri dar olan şeyler koyun hikayeye. Örneğin; bir kasabada başıboş bırakmak yerine görevde görüşebilecekleri kişileri baştan belirtebilirsiniz; böylece sadece görüşmeleri gereken kişilerin sıralaması konusunda karar vermek zorunda kalırlar. Bu da kolay bir şey. Maceralar ormanda geçmektense bir binada ya da zindanda geçerse yol bulmak için debelenmek zorunda kalmazlar.

Oyuncuların kararlarının sonuçlarını hemen görmeleri de karar almaları konusunda cesaretlendirici olur. Bir yeri araştırdıklarında bir şeyler bulabilmek, kapıyı kırmayı denediklerinde bir şekilde başarmak filan işleri ele almalarını sağlayabilir. Bu konuda “Sen barbarsın, belki işine yarayacak bir şeyler düşünebilirsin” şeklinde üstü kapalı tavsiyelerde bulunabilirsiniz. Ama kapıyı kırmasını doğrudan söylemeyin. Belki sizin bile aklınızın almayacağı çok acayip bir fikir de getirebilir ve o zaman da “olabilir” mantığıyla bakın.

Yani böyle olmayın!

Karar mekanizmasında yer almayı öğrettikten sonra ikinci aşama, zarların nasıl işlediğini öğretmek. Zaten etkinlik oyunlarının bana göre en birinci amacı bu olmalı. Karar mekanizmasında yer almasalar bile, katıldıkları kadarıyla zarların ve oyun mantığının nasıl işlediğini görmeleri yeterli. Saldırı zarı, araştırma zarı, diplomasi zarı, bilgi zarları gibi şeyleri denemelerine öncülük etmelisiniz. “Şunu biliyor muyum?” diye sorduklarında “At bakalım bir d20” demelisiniz. Hatta bana sorarsanız, eğer normalde az zar kullanan bir oyun yöneticisiyseniz bile daha sık zar attırmalısınız ki, sonucu olan şeylerde zar atmaları gerektiğini iyice yerleştirebilsinler.

Normalde hikayenin ve dünyanın oyuncular etrafında dönmesi o kadar iyi bir şey değildir. Ama birkaç saat ve tek seans sürecek bir oyunda bunun olması sıkıntı değil. Oyundaki tek görev, sadece oyuncular oraya geldiği için çözülebilir; normalde olayı hemen açıklayabilecek birisi sırf birileri doğru soruyu sorsun diye beklemiş olabilir ve o son saldırı tam da oyuncular orada olduğu sırada gerçekleşebilir.

Teşekkürler İMÇ!

Oyunun kuralları konusunda da daha rahat olunabilir. Oyuncuların yukarıdaki iki amacı gerçekleştirmesine yardımcı olmak için kuralları esnetmekten çekinmemek gerek. Tek seanslık bir oyunda kurallara bağlılık, yeni oyuncuları kazanmaktan daha önemli değil. Genel mantığı iyi şekilde kavradıklarında zaten yavaş yavaş oynayarak kuralları detayıyla öğrenirler.

Eğer rahat ve hızlı bir oyun konusunda örnek ararsanız, çeşitli hazır maceralara bakabilirsiniz. Özellikle düşük seviyeler için tasarlanmış olanları hızlıca tüketilip bitecek cinsten yapılıyor. Çoğu da kapalı mekanlarda geçtiği gibi, çok fazla kural bilgisi gerektirmeden oynanabiliyor.

Kıssadan hisse; oyunda karar mekanizmasının nasıl çalıştığı ve karar verdikten sonra zar atmanın neden ve nasılını öğrettiğiniz müddetçe bir etkinlik oyunu başarılı olmuştur. Hikayesinin ne kadar kaliteli olduğu, uzunluğu ya da kısalığı gibi şeyler gerçekten önemsiz. Oyuncular da kendi amaçları olan “öğrenmeyi” başardıkları için ekstra eğleneceklerdir.

Masanızdan eğlenmeden kalkan oyuncu görmeyeceğinizi garanti ediyorum. Tabii, tavsiyelerime kulak verirseniz.