Bu cümleyi okuyan kadının kafasında canlandıracağı şey: “Fuşya bolero mu, başka ne giyiyor acaba? Beyaz giymeli, fuşyayla giden fazla renk yok. Somon rengi kapitone şu geçen gün Evkur’da gördüğüme benziyor olmalı, demek evin sahipleri zengin, altın somya filan, acaba ben de böyle bir yatak istemeli miyim? D&D’de böyle bir yatak ne kadar eder, şu maden görevini yapalım da az para gelsin.” Tepkisi ise, “Odayı az daha tasvir etsene? Yatakta filan yatılmış mı mesela?”

Hadi bir deney yapalım. Şu karakterlerin tasvirini bir kız arkadaşınıza yaptırın. Sonra da kendiniz yapın. İkiniz de bunları bir kağıda yazın ve son ana kadar birbirinize göstermeyin.

Veya siz yakışıklı / güzel bir NPC’yi tasvir edeceğiniz zaman:

Erkeğin tepkisi: “Kızıl saçlıysa gideri var.”

Kadının tepkisi: “Şimdi demin de bir kadın gördük ya, ikisi de gri mavi gözlü, bunlar arasında bir akrabalık var mı? Biliyor muyum? Eğer varsa, aile arması arayacağım giysisinin herhangi bir yerinde. Göremezsem de sadece selam verip, salondaki diğer insanlarla tanışacağım.”

Evet, daha çok farklılık var ama eminim tabloyu biraz yakaladınız. Şu ana kadar hep tasvir bazlı konuştum. Peki ya savaş?

“Kızlar savaşmayı sevmez.” Hayır, bu çok haksız bir önyargı. Kızlar da savaşmayı, stres atmayı, düşmanlarını öldürmeyi en az erkekler kadar severler. Ama erkeklerin yukarıda tasvir ettiğim gibi kitaplarla savaşmalarını sevmezler, evet. Çoğu kızın o anda kafasından geçen şey, kitapları tuttuğu gibi tartışması bitmeyen, bitemeyen erkeklerin kafasına fırlatmaktır. Yoksa bana inanın, her kadın oyuncunun içinde kaçık bir Amazon yatmaktadır. Eğer ilgisini çekecek düşmanları ona verebilir, yeteneklerinden emin hale getirirseniz, onu kimse durduramaz. Ancak bir kızın masada susmasının tek nedeni ürkeklik değildir. Fazla cesur algılanmaktan çekinebilir. Neden mi?

Kızlı Erkekli Oynuyorlar! Olacak Şey mi?

Şimdi eğri oturup doğru konuşalım. Çoğu kız, rol yapma oyunlarını üniversite kulüplerinde ona ısrarla “yazan” veya aşağılayan erkekler yüzünden bırakıyor. “Kız bu, şimdi bilmez tabii” tavrının ne kadar itici olduğunun farkına varmaları gerek. Ukala erkeklerin çekici bulunması modası maalesef çok geride kaldı. Ayrıca bir nokta da, erkeklerle kadınlar arasındaki savaşlar. Erkek bir kadın karakterden dayak yerse -PC ya da NPC, fark etmez- gördüğünüz en pis triplere girebilir, kavga bile çıkarabilir. Bir kadın, erkek karakterden dayak yerse, genelde lafını etmez. İntikam alacaksa da bunu sessizce planlar. Oysa erkek, kadına karşı kazandığı zaferden “Nasıl da koydum, haha!” diye bahsetmekten geri durmayacaktır. Bu tür olaylara çok şahit oldum ve kızların rol yapma oyunlarını bırakmasında çok fazla etkisi olduğunu söyleyebilirim. Bir kadın oyunu rekabet yahut kendini ispat etmek için oynamaz. Durum buysa da çok nadirdir. Kızın amacı başka dünyaları, hikayeleri öğrenmek, hayran olacağı karakterlerle, yeneceği düşmanlarla tanışmaktır. Erkeklerin bu gibi güç gösterilerinden çok rahatsız olurlar. Kavga çıkarmasalar bile, oyunu bırakırlar. Bu da bizi başladığımız noktaya geri getirir.

Şimdi uslu bir çocuk olun ve “Rpg oynayan kız” algınızı bir daha düşünün, ok?

Peki kadınların hiç mi suçu yok? Nadiren de olsa var. Pek çok kadının feminenliğini kullanarak oyun yöneticisine istediğini yaptırdığını, hatta özel muamele beklediğini de gördüm. Bunun oyun içi bir çaresi yok, daha çok yetiştiriliş şeklinden kaynaklanan bir sorun. Ancak pek çok oyun grubunun kıskançlık yüzünden dağılmasının da ana sebebi. Bu durumlarda en iyi çözüm oturup konuşmak, ama genellikle başvurulmaz. İnsanlar genelde bu tür “awkward” konuları açık açık konuşmayı sevmez. Size verebileceğim tek öneri, durum sizi rahatsız etmeye başladıysa oyunu bitirmeniz yahut grubu bölmenizdir. Şunu unutmamak lazım; sorunlu oyuncu her yerde sorunlu oyuncudur, cinsiyeti fark etmez. Oyununuzda, sanki sizinle/oyunculardan biriyle kişisel bir meselesi varmışçasına sürekli açık yakalamaya çalışan kişi kız da olabilir erkek de. Size düşen görev, gereğini yapmak ve güzel olabilecek bir hobinin insanları üzmesini/rahatsızlık vermesini engellemektir.