“Wyrm uyanıyor. Uşakları derin köşelerde, rüzgarla dövülen çoraklarda, beton yığınlarında ve kirlenmiş nehirlerde tıslıyor ve kükrüyor. Savaş çoktan başladı. Kurtadam kabileleri, Wyrm’ün hizmetkarlarına karşı Gaia’nın yalnız koruyucularıydı, şimdi eski kemikler gibi dağılıyorlar. Gizliliğin zamanı geçti. Şehirlerde ve ormanlarda, dikkatli olun çocuklarım, Wyrm sizin için geliyor.”

Werewolf: The Apocalypse, The Heart of Gaia’nın girişi

White Wolf firmasının ilk olarak 1992 yılında çıkardığı Werewolf: The Apocalypse, belki de tüm WoD oyunları içinde en vahşi olanı olmakla ünlüdür. Gaia, yani Doğa Ana’yı korumakla yükümlü Kurtadamlar çoktan başlamış “kıyameti” durdurmaya çalışmakta, çoktan kaybedilmiş bir savaşın sonucunu değiştirmeye çalışmaktadırlar. Bu savaşta düşmanları Wyrm, yok oluşun kozmik karşılığından başka bir şey değildir. Wyrm hizmetkarları üzerinden dünyayı yok etmeye çalışırken, “Ne zaman öfkeleneceksin?” (When will you rage?).

Yazı dizimizin bu bölümünde, araştırdım-ettim-buldum, sizlere Werewolf oynamadan önce kesinlikle bir bakmanız gereken yayınları derledim. Derlemeyi yaparken, Werewolf oyunlarında hissetmeniz gerektiğini düşündüğüm dört tema üzerinden bu eserleri ayırdım. Sloganıyla bile zamanının global-çevreci hissiyatını gösteren Werewolf: The Apocalypse’in, White Wolf/Onyx Path’ın da belirtmiş olduğu üzere, taşıdığı mesaj belki de bugün, 90’larda olduğundan daha önemli.

Canavarlık

Bir Kurtadam olarak, her şeyden önce bir canavarsınız. Doğa Ana’yı ve dünyayı “yok oluşa” karşı savunsanız da bu sizin cici bir süper kahraman olduğunuzu göstermiyor. Werewolf’un en önemli temalarından birisi, bir kişinin “doğasıdır” ve Kurtadamlar doğaları gereği etçil avcılardır. İnsan ve kurttan öte, tabiri caizse, bir ölüm makinesidir. Bir Werewolf storyteller’ı veya oyuncusu olarak bunu asla unutmamak gerekir.

İşte bu canavarlık duygusunu en güzel hissettiren yapımlar genellikle kült mertebesine ulaşmış Kurtadam korku filmleridir. Örnek vermek gerekirse, The Howling (1981), Dog Soldiers (2002) ilk başta aklıma gelen filmler arasında. Ama özellikle ışık tutmak istediğim başka iki film var ki onlar da An American Werewolf in London (1981) (American Werewolf) ve bir remake olan The Wolfman (2010).

American Werewolf  bir kurtadam saldırısından sonra aynı hastalığa kapılan ve her dolunayda Kurtadam’a dönüşen David’in hikayesini anlatır. David filmin sonunda durdurulana kadar istemeyerek bir çok masumun ölümüne sebep olur. David, Kurtadam olmak istemez ve talihsizce yakalandığı bu lanet yüzünden psikolojik bir kargaşanın içine düşer. Sinema tarihinin en ünlü kurtadam filmlerinden olarak, American Werewolf çaresizliği ve geçmişin insanda bıraktığı travmaları zekice izler. Hakkında uzun uzun bir yazı yazabilirim  bu filmin fakat Werewolf: The Apocalypse konusu dahilinde, American Werewolf bize istemeyerek Kurtadam olanların yaşayacağı buhranı gösteriyor. World of Darkness’da Kurtadamlık bulaşıcı bir hastalık/lanet değil ve beraberinde getirdiği sorumluluk, özellikle kaybolmuş ve şehirde büyüyen kurtadam yavruları için hiç kolay olmaz.

The Wolfman ise bize işinden zevk alan bir Kurtadamın doğasını gösteriyor. Bir oda dolusunu insanı, onu deli diye yargılıyor olmasından dolayı öldürecek olan canavarımız, işte kendisinin aslında nasıl “insandan” farklı bir varlık olduğunu gösteriyor. Kurtadamlar hiç bir zaman bir “beyaz şövalye” ya da “kahraman” durumunda değillerdir, dünyayı korumaları günün sonunda 2-3 metrelik, koca pençeleriyle sizi paramparça edecek, ağzıyla kafanızı koparacak bir canavar oldukları gerçeğini değiştirmiyor.

Filmler dışında örnek vermek gerekirse, Hellboy’un The Wolves of Saint August hikayesinde (ülkemizde Zincirli Tabut ve Diğer Öyküler derlemesinde bulabilirsiniz) yüzlerce yıl önce lanetlenmiş bir asilin nasıl tüm ailesi adına *zevkle* intikam aldığını görüyoruz. Yine kendisine göre haklı bir sebebi var, intikam, lakin köylüleri öldürmesi, masumlara zarar vermesi ve acımasızca onları katletmesi kendisini bir soğuk kanlı bir katil yapıyor. Werewolf‘taki kurtadamlar da Doğa Ana için, biz insanların hor göreceği, yanlış ve şeytani göreceği şeyleri yapmaktan çekinmezler çünkü onlar için önemli olan tek şey, dünyaya karşı sahip oldukları sorumluluktur (kağıt üzerinde tabii, bundan uzak ve yozlaşmış bir çok kurtadam da bulabilirsiniz, onların da fakat William’dan farkı olmayacaktır.)