Kendi içlerinde en az yetişkinlerinki kadar acımasız kast sistemlerine rastlayabilirsiniz. Ayrıca, çocukların yaptıkları hiçbir haksızlığı kuralına uydurmak gibi bir çabası da yoktur. Her şey bir kaç saniyede olup biter. Bu tür konular çok konuşulmaz ama, eğer üzerine fazlaca düşünürseniz, Totem ve Tabu’daki gibi Freudyen fikirlere dayanan senaryolar dahi yazabilirsiniz. Ebeveynlerini yok eden çocuklara güzel bir örnek, Stephen King’in yazdığı Children of Corn’dur. Referans bol, işe manyak yetişkin karıştırmak isterseniz City of the Lost Children (Ron Perlman var, daha ne?), yine Stephen King’den Umacı (Hayaletin Garip Huyları/Night Shift) ya da doğuştan bozuk katil çocuk vakası için Jean-Christophe Grange’ın Ölü Ruhlar Ormanı’nı (La Foret des Manes) deneyebilirsiniz. Hayalet çocukları işleyen tonla dizi ve film bulabilirsiniz zaten. Ben kendi adıma Supernatural ile American Horror Story’nin ilk sezonunu ve El Orfenato’yu tavsiye ederim.

Kısmen katılıyorum dememin nedeni ise, Innocence puanının oyuna basit ama bir o kadar sağlam bir dinamik katması. Gerçekçilikten ödün vermesi türlü şekillerde halledilebilir. Çocukların çok farklı kültürlerden gelebileceğini ve su gibi kabın şeklini aldıklarını unutmayın. Ama bunu derin düşünmelisiniz, çünkü çoğu çocuk ebeveynleriyle zıt özelliklere sahiptir ancak bir yandan onların taklididir. Büyüdükçe bunun farkına varır ve nefret eder ama neyse ki bu oyunda uğraşmak zorunda değilsiniz.

Eğer daha gündelik ve basit referanslar isterseniz, kendi hayatınıza bakın. Herkesin okulunda bir ya da daha fazla “Bully” yani zorba vakası olmuştur, kişisel olarak size bulaşmadılarsa bile. En basitinden, “özürlü” olarak tabir edilen bir çocuğa akranlarının nasıl davrandığını gözlemleyebilirsiniz. Fiziksel/zihinsel özür olması şart değil. Özellikle öğretmen çocuklarına sorun, eğer razı olurlarsa size bu konuda anlatacak çok şeyleri olduğunu göreceksiniz. Akran istismarı, psikologların en çok çalışma yaptıkları konuların başında geliyor.

O yüzden, Little Fears oyunlarınızda inandırıcı bir okul ortamı yaratmak kanımca önemlidir. Ne de olsa, oyunun tavsiye ettiği çağdaki çocuklar vakitlerinin büyük kısmını okulda geçirmektedirler ve gruptaki en az bir kaç tanesinin okul arkadaşı olma ihtimali yüksektir. Öğrencilerin sosyal hiyerarşik yapısı kadar öğretmenlerin ilişkilerini de düşünün. Terfi etmek isteyen ve okuldaki başarı grafiğini iyi gösterebilmek için bazı olayları hasır altı eden öğretmenler, müdür muavinleri, elinizde çok zengin malzeme mevcut.

Zengin malzeme derken, alkol problemi yahut kişisel kayıplarını çocuklarından çıkaran ebeveynler gibi çok gerçek, bir o kadar da trajik öğeler de kullanabilirsiniz. Hele de bu kadar kadın ve çocuk cinayetinin yaşandığı bir ülkede maalesef yapabileceklerinizin sınırı yok. Yine de psikolojik ve maddi şiddetin dozunu ayarlamaya çok dikkat edin; yetişkinler çocuk gibi davranacaklarsa eğer, onlara deşarjın en saf halini yaşatmanız gerektiğini unutmayın ve bu öğeleri düşmanlarına eklemekten korkmayın. Ancak geçici zaferlerinin kalıcı olduğunu düşünmelerini ve sevinmelerini de sağlamanız gerek. Bu kolay bir iş değil. Ama bu söylediğim, bir oyun yöneticisinin her sistemdeki işinin yarısı zaten. Burada dikkat etmeniz gereken başlıca konu ise, olayları aktarış şekliniz. Bir çocuğun algısına hitap edecek şekilde anlatmalısınız, bu da kolay pratik yapılacak bir konu değil.