Marvel ve DC, çizgi romanın iki devi. Bilindiği gibi, bu iki dev hep birbirini takip eden işler yapmaya bayılır. 2010’da Mutants & Masterminds destekli DC Adventures çıktığında herkes, Marvel’in buna karşılık hangi adımı atacağını merak etmeye başlamıştı. Cevaplarını 2012 yılında aldılar.

Marvel Heroic Roleplaying, enteresan bir şekilde çok ağır narrativist özellikler sergiliyor. Yani, aksiyon odaklı hikayeler içeren diğer sistemlere bakarak, daha mekanik tabanlı bir oyun beklerken, ortaklaşa hikaye anlatımına daha fazla yer veren bir sistem görüyoruz. İşin enteresanlığı da burada başlıyor. MHR’de, diğer süper kahramanlı oyunların aksine, gerçekten bir çizgi roman hikayesi oluşturmaya çalışıyor gibiyiz. Savaş turları yerine panelleri canlandırıyoruz, hikayenin önemsiz yerlerini Watcher (GM / DM / ST yerine) geçip hikayeyi ilerletebiliyor ve aynı zamanda, diğer rol yapma oyunlarının aksine Watcher, bir masa oyunundakine benzer şekilde oyuncuların karşısında yer alıyor gibi (Tam olarak da öyle değil aslında, anlatacağım).

Oyun Mekanikleri

İşin mekaniklerine çok fazla girmeden, hızlıca özetleyeyim: Oyun, ilk olarak tek set zarla oynanmayacak kadar çok zar kullanıyor. Herkesin en az 2-3 set zarı olması lazım. Bunlar da d4, d6, d8, d10 ve d12’den oluşuyor. Özelliklerimiz ve o anki durumdan gelen bazı ekleri koyuyoruz ve bizim “dice pool”umuz oluşuyor. Bunların da en yüksek ikisini toplayıp sonuca ulaşıyoruz. Fazladan zar atma ya da üç-dört zar kullanmaya yarayan şeylerimiz de var. Onlara da geleceğim.

Oyunun enteresan yanı, herkesin zarlarını açık atması. Diğer çoğu rol yapma oyununda yöneticinin zarları genelde gizli atılır. Böylece yeri geldiğinde sıkıcı bir mücadeleye “yüksek attım” ayağı yapıp heyecan katabilir ya da anlamsız yerde ölmesinler diye düşük attığını iddia edip oyunu devam ettirebilir. Ama MHR’de zar sistemi, zarların sürekli el değiştirmesi ve eklenip çıkarılıp durması üzerine çalışıyor. Mesela, oyuncular zar kullandıklarında eğer 1 atarlarsa, Watcher’ın havuzuna oyuncuların attıkları zar ekleniyor. Bu yüzden yönetici de, oyuncular da zarları açık atıyor.

Zar kısmı, okuyarak anlaşılacak bir şey değil. Oyunda görmeniz gerekli. O yüzden, karakter ve hikaye özelliklerine geçelim: Karakterler, bir S.H.I.E.L.D dosyası gibi hazırlanmış. Kişiliklerinden tutun, dövüş yetenekleri ve süper güçlerine kadar her şeyi içeriyor ve bunların yine hepsi, o karakterin zar havuzunda kullanabileceği şeyler olarak konmuş. Aynı zamanda, karakterlerin “ana devamlılık”taki hikayeleri de özet şekilde veriliyor.

Karakterler

Peki, yeni karakter yaparsak nasıl oluyor? Sistem bu konuda biraz zayıf. Karakterimizin belirgin özellikleri olan “distinctions”ın ne çerçevede kullanılacağı biraz muallakta. Aynı zamanda, çok iyi tanınmayan ve hikayelerde çok geliştirilmemiş karakterler de aynı sorunla karşılaşıyor. Ama bu bildiğimiz üzere iyi bir rol yapma oyuncusunu soğutmak yerine, kendinden bir şeyler katmak için bir fırsat oluşturmalı. Kısacası, oyun daha ağırlıklı olarak hazır karakterleri oynamak üzere tasarlanmış.

Karakterlerdeki en güzel mekaniklerden biri de, zar havuzumuza eklenen “solo”, “buddy” ve “team” statları. Bunlar, karakterin ne şekilde daha efektif olduğunu gösteren şeyler. Hulk gibi yalnız takılanların solo özelliği yüksekken, Captain America gibi takım liderlerinin doğal olarak team özelliği yüksek. Bunları da, takım olmanın ya da tek olmanın yerine göre avantaj oluşturacağı durumlarda kullanıyoruz. Ama zardan daha ötesi, karakterlerin kişiliklerini oluşturma kısmında önemli bir ipucu veriyor .