Bir oturuma başladınız hep beraber arkadaşlarla, Oyun Yöneticisinin keyfi yerinde, anlatıyor, betimliyor ortamı. Büyülü bir eşya buldunuz, diğer oyuncular bu eşyanın ne olduğunu bilmiyor ama sen daha önceden oynadığın diğer karakterinle karşılaşmıştın. Tam ağzını açıyorsun diğerlerini uyarmak niyetiyle, içinden bir ses…

“HOP METAGAME YAPMA!” dedi.

“Kesin Cthulhu çıkacak… Şunların tatlılığına bak!”

Bir rol yapma oyunu sırasında oyun yöneticisinin yarattığı gizemli atmosferi veya sakladığı ince detayları mahvebilecek faktörlerden biri, oyuncunun yaptığı Metagame’dir. Önce Metagame nedir? Ondan bahsetmek lazım.

“Meta Yapmayın!” – Korkunçlu, gizemli, bulmacalı oyun oynatan GM.

Metagame, oyuncunun bilip de karakterinin bilmediği bilgiyi, karakterin kullanmasına verilen terimdir. Ortamlarda genelde “Meta yapmayın” olarak geçer. Niye ortamlarda kızıyoruz buna? Gönül rahatlığı ile “Abi böyle kafası ahtapot gibi, kolları bacakları var” diyince hemen Cthulhu olayda deyip, karakterlerin daha haberi olmayan kozmik tehditlere karşı hazırlanmaya başlamasına neden oluyor ve gerçekçiliği baltalıyor. Buna biz negatif metagame diyebiliriz, çünkü neticede oyuncu ve karakter çok yakın ilişki içinde olduklarından istemeden durumlar olabiliyor. Metafiction ile alakalı olan okuyucularımız şimdiden yazının gittiği yönü kestirebilirler.

“Abi ben haritayı gördüm, o kapının arkasında pusu var..”

Şimdi örneğin oyuncunun kendi bilmiyor, karakter biliyor diye söylemiş gibi davranıp, zar atması pozitif metagame değil. Buradan daha önce konunun geçtiği bir başka yazıya ulaşabilirsiniz. Karakterlerin kişiliğinden veya olayların gidişatından, oyunun devam etmesi için yapacağımız karakter-dışı davranışlar, hem daha sağlıklı hem de daha akıcı bir oturum geçirmemizi sağlar.

Peki bir oyun yöneticisi, nasıl metagame yapmalı? Verebileceğim en somut örnek video oyunlarında veya filmlerde olan, yenilen kahramanımızın düşmanları tarafından hemen öldürülmek yerine uzun bir konuşma gibi gereksiz durumlara maruz kalmasıdır. Hikayenin devamlılığını sağlamak veya gerilimi arttırmak amacıyla, gerçek hayatta olmayacak veya NPC’lerin davranmayacağı şekilde davranması oyun yöneticisinin önemli yeteneklerindendir. Düşmanların ve NPC’lerin kişiliklerinin dışına sık sık çıkmak ise gerilim duygusunu yok edecektir çünkü bu seferde oyuncular “Bize bişi olmaz, her türlü kurtuluruz…” demeye başlar.

“Ben o kadar yazdım, adamlar gitti uşağa daldı.”

Oyun Yöneticisi, senaryoyu geliştirmek için her zaman oyuncularını dinlemelidir. Oturum sırasında oyuncuların söylediği veya düşündüğü, belki de paranoya yapıp fazladan düşündükleri önemsiz detayları senaryoya kazandırabilirsiniz. Örneğin bir cinayeti çözmeyi denerlerken fazladan şüphelendikleri bir NPC’nin önemiyle oynayıp, şaşkınlık yaratacak veya oyuncuları gaza getirecek bir etki yaratabilirsiniz.

Olumlu Metagame yapmak ayrıca oyun yöneticisinin daha esnek olmasına yardımcı olur ki bence oyun yöneticisi olmanın varsa, yoksa olmazı esnekliktir. Oyuncuların ani davranışlarını ve ne yapmak istediklerini biliyorsanız, NPC’lerde buna göre davranmalıdır. Parti, “Biz köy-kasaba gezip adam pataklayıp altın alacaz!” derse şehrin dürüst ve onurlu kaptanı bir anda çakal kesilebilir, partiyi dolandırmayı deneyebilir.

Hikayesel olarak da Metafiction yani Üstkurmaca yapabilirsiniz. Üstkurmaca, karakterlerin bir oyun içinde olduğunun bilicinde olup, hikayeyi geliştirmek için kullanılır. Örnek olarak size Paul Auster’ın Auggie Wren’s Christmas Story adlı kısa hikayesini okumanızı öneriyorum. Video oyunlarındaki tutorial kısımlarında karakterlerin oyunda olduklarının farkında olup “Şu tuşa bas!” tarzı konuşmaları da örnek olarak gösterilebilir.

Stanley Parable’a da bir göz atın derim…

Metagame’e farklı bir açıdan baktığımız bu kısa makalemizde, bu olgudan iki farklı şekilde bahsettik. Umarım bu bilgiler gelecek oyunlarınızda size yardımcı olur.

“Beyler kısa bir ara?” – Şaşkın GM ifadesi