Başta “kendimizi sorgulayalım” dedim ama şu ana kadar anlattıklarım kendimizi sorgulamıyordu. Oyuncularla alakalı olan kısımları hallettikten sonra, bizimle alakalı kısma gelelim.

Karakterlerin “sorunlu” davranışları, bazen doğaları gereği olur. Mesela bir paladin, hem hikayedeki ağırlığı, hem de kısıtları nedeniyle mutlaka o grubun önemli bir noktasında durmak zorundadır. Ülkemizde sinsi saldırı (sneak attack) dışında özellikleri pek kullanılmayan rogue da, bu çeşit “yer çekimi yüksek” karakterlerdendir. Genelde bu çeşit karakterlerin yaptıkları, çevresindekileri de sürükler.

“Aduket böyle atılır kızlar yani bunu sorun haline getirmenin bi’ alemi yok.”

Yer çekimi yüksek karakterleri, tecrübesiz oyunculara verirken dikkat etmeliyiz. Paladin, rogue, druid, kuralcı cleric çeşitleri, warlock gibi sınıflar hikayeleri sürükler. İstemeseler bile, bir noktaya kadar bunu yaparlar. Çünkü bunların konsepti; fighter, wizard, bard gibi mezhebi geniş karakterlerden daha dardır ya da yetenekleri, hikayeyi çok farklı yerlere götürebilir.

Aralarında yer çekimi en göz ardı edilen rogue, en olmadık bir yerde, olmadık bir bilgiyi elde edebilir, terk etmeleri gereken bir şehirde saklanacak yer bulur, başlarını belaya sokacak bir şeyi çalar filan ve bu yüzden listemize girer. Paladin gibi çok net şekilde yer çekimi belli olmasa da, “çok geniş yetenekleri” ile kendi yer çekimini oluşturur. Buna güzel bir örnek, DC evrenindeki Batman’dır.

İstemese de yerçekimine sahip karakterlerden, yerçekimine sahip olması beklendiği halde doğru şekilde uygulayamayan karakterlere geçelim. Oyuncusu tecrübesiz olduğu için liderlik yapması beklendiği yerde yapamayan, yeteneğini kullanması beklendiği yerde durup izleyen, karizması yüksek olduğu halde konuşmayan karakterler olabilir. Bunlar, temelde karaktere hakim olmamaktan kaynaklanır. Böyle karakterleri, tecrübesi az oyuncuya vermemek gerekir. Tavsiyelerimiz fighter, wizard gibi daha genel ve anlaması kolay karakterleri seçmeleri yönünde olmalı.

“Ya amcam sizin zamanınızda olmuyor olabilir artık oluyor yani!?”

Kendimize sormamız gereken sorulardan biri de, hikayeyi ilgi çekici yapıp yapmadığımızdır. Eğer oyuncuları görevlere ve hikayelere bağlayamıyorsak, onlara kendi hikayelerini oluşturacak ortamı sağlayıp kendi hallerine bırakmayı deneyebilirsiniz. Örneğin şehrin yöneticileri tarafından aldıkları görevi beğenmediler, belki şehirde dolaşıp ilgilerini çeken bir şeyle ilgilenmeyi düşünebilirler. Hem bunu da kendi hikaye kurma yetenekleriniz için bir mücadele olarak görmelisiniz. Acaba ayak üstü ilgi çekici bir şeyler üretebiliyor musunuz?

Karakterler bard gibi, ranger gibi gezgin karakterlerken; druid gibi, barbar gibi yabanlık karakterken ufak bir kasabada sıkışıp kalmış olabilirler ya da rol yapma ve hikaye detaylarını kullanabilmek için, medeniyete ihtiyaç duyan büyücü, paladin, rogue gibi karakterlere, dağlarda geçen bir oyun hazırlamış olabilirsiniz. Bunu düzeltip, hikayeyi onlara uygun bir yere götürmeyi düşünebilirsiniz.

Kısacası, sorun oyuncularda değil de, yaptıkları rolde ise; oyunu yaptıkları role göre bir hikayeye çevirmelisiniz. Çok ufak dokunuşlar yaparak, ne kadar büyük sorunlar çözebileceğinize şaşırırsınız.

Yazının devamında, aslında başka bir sorundan kaynaklanıp kendisini “sorunlu oyuncu” olarak gösteren dertlere değineceğiz.