Sınıflar Ne Durumda?

Çok uzatmaya gerek yok, yönelim kısıtlaması olan sınıflar (her ne kadar 5th editionda resmi olarak kısıtlama koyulmamış olsa da bu tür sınırlar eski versiyonları bilenler için belirgindir) oynanması daha güç sınıflardır.

Bunların en başında gelen paladindir. Kuralcı ve iyi aralığına sıkıştığı gibi, tüm bu etik ve moral kısıtlamaların dışında paladin düsturları tarafından da sıkıştırılır. Aynı yönelimdeki bir kolcu, orkların geçtiği topraklarda hayvan dostlarını orkların üzerine salarak avantaj elde etmeyi deneyebilir, yine aynı yönelimdeki bir hırsız gizlenmeyi, aynı yönelimdeki bir büyücü uçmayı ya da görünmez olmayı deneyebilir.

Ancak paladin gizlenmeyi, arkadan saldırmayı, başkalarını kendi yerine savaşa göndermeyi, kaçmayı kabul etmeyecektir. Evet, gidip orkların ordusunun önüne atlamayabilir ancak iş savaşa gelirse çekilmeyecektir. Bu da paladinin seçenek aralığını inanılmaz bir şekilde daraltır. Oyunu uzun süre oynamak ve ölmemek için ciddi anlamda büyük emek sarf etmek gerektiği gibi, kendi düsturunuzu bozmayan çok zeki yöntemler geliştirmek zorunda kalırsınız. Ve belki de hep söylediğim gibi partide paladin varsa DM oyunun uzun sürmesi için oyunu ona göre tasarlamakla yükümlü hale gelir. Çünkü doğru oynayan bir paladinde olması gereken iyilik ve kuralcılık, düşünülenin çok ötesine uzanır.

Örümcekleri sevmek ya da sevmemek, işte bütün mesele bu…

Yakın dönemdeki LN ve LE yönelimli paladin türleri bile görece olarak daha rahat görünseler de aynı yönelimdeki diğer sınıflara göre bariz kısıtlamalar içerirler. Kısacası paladin açık ara, oynaması en zor sınıftır bu yüzden de rol yapma yönünden en çok yaratıcılık gerektirir.

Paladinlerden sonra kuralcı (ve özellikle kuralcı iyi) dinlere, tarikatlara ait rahipler (cleric) ve keşişler (monk) gelir. Zira bunların da kendi içselleştirdikleri kuralcı iyi yönelimin dışında, bağlı oldukları yerlerden gelen spesifik düsturları olabilir.

Konuya tersten yaklaşıyor olsa da kuraltanımaz/kaotik yönelim gerektiren barbar da oyuncuyu zorlayabilir. Ayrıca nötr ve varyasyonlarını isteyen druidin de kısıtlamalar getirdiği aşikardır. Druidlerde, yönelimin dışında Dünya’yı ve yönelimleri algılama biçimi açısından da ciddi zorlayıcı etmenler mevcuttur.

Bu şekilde bakılırsa rol yapma açısından en kolay sınıfların savaşçı (fighter), düzenbaz (rogue), büyücü (wizard) olduğu görülür. Hikayeleri belirgin detaylar içermez, istisnasız hepsi de eğitimle oldukları kişi haline gelmişlerdir. Herhangi bir yönelim zorunluluğu da olmaz, her yönelime aynı uzaklıkta ve aynı yakınlıktadırlar.

Burada sayılmayan diğer sınıflar ise (bard, ranger, sorcerer, warlock gibi) kolayla zorun arasında dengede dururlar. Paladin ve diğer yönelim kısıtlaması olanlar kadar dar aralıkta olmasalar da kendilerini son üçlüden ayıran, sınıflarından gelen belirgin detaylar vardır.

Ranger’in tematik gereksinimleri ve vazgeçtikleri vardır, kaotik ve iyi tarafa içsel olarak daha yakındır. Bardların farklı dünya görüşü ve estetik anlayışı olup, kaotik yönelime yakın olurlar. Sorcerer’ın arkaplanında derin bir hikaye yatar, bu hikaye en baştan yönelimini kısıtlayabilir. Warlock ise temelde Cleric’lerden çok farklı değildir, güç aldığı varlığa oldukça yakın yönelimde seyreder, hareketleri ve tercihleri bu varlık tarafından kısıtlanır, kısıtlamaları aşmaya çalışırsa bu daha da tehlikeli bir hal alır.