Peki Çok Başarılı Süper Suçlu Zararlı mı?

Ruh sağlığına zararlı olabilir, evet. Avengers: Infinity War’da Josh Brolin’in canlandırdığı kötü adamımız Thanos yukarıda saydığım özelliklerin hepsini taşıyor. Ancak Thanos fazlasına sahip: Sempati toplama riski çok yüksek. Zira yukarıda bahsettiğim “anlaşılabilir motivasyon” kuralının biraz ayarı kaçmış bence.

Yukarıda verdiğim örnekler üstünden devam edelim; Thor (2011) filmindeki Loki’ye hayatı boyunca yalan söylenmiş ve bunu öğrendiğinde verdiği tepkiler de gayet anlaşılabilirdi. Hatta Avengers (2012) filmindeki Loki hala bir önceki filmdeki motivasyonunu devam ettiriyor ve baba rol modelinin kafasında yıkılmış olmasından ötürü kendini yüksek bir makama kabul ettirmeye çabalıyordu (Bu makamın Thanos olduğu ortaya çıktı hatta). Loki’nin motivasyonları izleyici tarafında anlaşılmış, fakat onaylanmamıştı. Zira izleyiciye göre herkesin “baba meseleleri” vardı ve Loki bunla baş edemiyorsa kendi sorunuydu.

Bir diğer örnek olarak The Dark Knight (2008) filmindeki Joker’e bakalım. Her ne kadar sadece delinin önde gideni, bayrak sallayanı gibi görünse de aslında Joker toplum değerleriyle alay ediyor ve insanların kendini kurtarmak için neler yapabileceğini çok iyi bildiğini düşünüyordu. Bunları Harvey Deny’le yaptığı konuşmalardan öğreniyorduk. Filmdeki şu feribot sahnesi ne kadar gerçekçiydi bilinmez, ama Joker’in motivasyonları da seyirci tarafında yeterince anlaşılmış olmasına rağmen yine de onaylanmamıştı, çünkü Joker manyağın tekiydi. Doğru bir şey yapıyor olma ihtimali pek olamazdı.

Kötü adamın kafanıza ay fırlatanı makbuldür!

Gelelim Thanos’a

Filmde Thanos’u sempatik gösterecek her şey yapılmış. Zaten filmin ilk dakikalarında en güçlü iki Avengers üyesini eşek sudan gelene kadar dövmesi “Kim kimi döver?” geyiğine bayılan izleyici için yeterince tatmin ediciydi. Bunun üstüne çizgi romanlardaki orijininin tümden değiştirilmiş olması karakteri olması gerekenden fazla anlaşılır hale getirmiş. Zira “kaynaklar tükendiği için nüfusun azalması gerektiği” teorisinin internette bolca dile getirildiğini görebilirsiniz. Hatta bırakın yarısını, dünya nüfusunun 500 milyona düşmesi gerektiğini düşünen ve bunu mantıklı bulan çok insan var.

Diyeceğim o ki; daha şimdiden Darth Vader misali Thanos hayranları türemiş bile. Yani filmin kötü adamı diğer filmlerdeki kötü adamların başaramadığını başararak tıpkı Dexter gibi hem “anlaşılabilir”, hem de “onaylanabilir” olmuş. Sevilesi katil seni…

Çizgi Romandaki Thanos’un Fimdekinden Ne Farkları Var?

Öncelikle filmdeki gibi Dexter modeli konumlandırılmıyor. Çizgi romanlardaki Thanos, yaptığı bütün katliamları ölümün ta kendisi olan Mistress Death adlı varlığa olan aşkını kanıtlamak için yapıyor. Nüfus, kıtlık, cart curt gibi motivasyonları kesinlikle yok. “Deli Titan” diyorlar ona hatta. Ha, bu hali iyi mi olmuş? Muhtemelen evet, zira Mistress Death gibi soyut bir varlığı MCU’ya dahil etmek pek hoş olmayabilirdi. Sonuç ne olursa olsun, Avengers: Infinity War’un Thanos’u muhtemelen sinemadaki süper suçlular arasına adını altın harflerle yazdırdı. Belki de gelecekte en iyisi olacak anılacak, kim bilir?

Eğer çizgi romanlardaki Thanos hakkında detaylı bilgi istiyorsanız dosyasını daha yeni yazdım, buyrun:

Çizgi Romandaki Infinity Gauntlet Filmden Ne kadar Farklı?

1991 yılında 6 fasikül olarak yayınlanmış olan Infinity Gauntlet’in hikayesi filme ancak esin kaynağı olmuş diyebiliriz. Zira olaylar bir hayli farklı. Öncelikle merak edenler için çizgi romanlardaki taşların renklerini ve sahiplerini filmdekilerle kıyaslayan bir tablo hazırladım:

Konuya dönecek olursak, çizgi romanlarda Mistress Death kozmik dengenin sağlanması ve evrenin kaosa kıtlık yüzünden düşmemesi için canlıların yarısının yok edilmesi gerektiğine inanmaktadır. Thanos’da onun gözüne girebilmek için altı sonsuzluk taşını toplar ve bir eldivende (Infinity Gauntlet) birleştirir. Dünyanın kahramanlarını yenen Thanos evrenin yarısındaki yaşamı yok eder. Duruma müdahale ederek onu durdurmaya çalışan kozmik güçleri de bozguna uğratır. Evrendeki yaşamı temsil eden Eternity ile savaşırken anlık olarak fiziksel varlığını terk ettiği anda Nebula korumasız kalan bedeninden Infinity Gauntlet’i çalar. Ancak gücünü kullanacak iradesi yoktur. Daha sonra büyük bir karambol yaşanır ve eldiveni Adam Warlock ele geçirerek Thanos’un yaptıklarını geri alır.

Infinity Gauntlet #1 – #6 (1991)

Gördüğünüz gibi hikaye aslında Avengers: Infinity War’a çok benzemiyor. Ama yine de eldiveni Nebula’nın bir şekilde ele geçirmesi ve sonradan Adam Warlock ya da başka birinin yapılanları geri alması muhtemelen devam filminde de yaşanacak olaylar.

Bu arada Infinity Gauntlet, Türkçeye Gerekli Şeyler tarafından çevrildi ve tek cilt olarak piyasaya sürüldü. Alın, okuyun.

Alt Kültür Göndermeli Ayak Oyunları

Spider-Man’in Alien (1979) filmine bir popüler kültür göndermesi yaparak Iron Man’le birlikte uzay gemisinde esir tutulan Doctor Strange’i Ebony Maw’ın elinden nasıl kurtardığı malumunuz. Bunun bir benzeri yine Spider-Man’in Star Wars üstünden başka bir popüler kültür göndermesi yaparak Captain America: Civil War (2016) adlı filmde dev boyuta ulaşan Ant-Man’in ayaklarını ağıyla birbirine dolaması şeklinde gerçekleşmişti.

Evet, Peter bundan bahsediyordu.

Her iki filmdeki söz konusu sahneleri yazan senaristlerin ayak oyunlarına şapka çıkarmaktan kendimi alamıyorum. Zira bu hareketleri Spider-Man üstünden referans vermeden yapsalar geek camiası onları yerden yere vururdu. Ancak bu şekilde yapınca başka bir filmden aleni araklanan “çözümler” tamamen meşru olmuş oluyor.