Tartışılan bir diğer önemli isim de Jesse Eisenberg’ti. Görsel olarak karakterle çok uyumlu olmadığı bir gerçekti. Tecrübe açısından da 40’lık bir Batman’in olduğu evrende sırıtması mümkündü. Lex’in genç olarak yorumlandığı çok çizgi roman da bilinmiyordu. Bu açıdan onun rolü izleyici için önemli bir sürpriz olacaktı. Fragmanlarda umut vaat eden yorumunun filmde beni kısmen hayal kırıklığına uğrattığını söyleyebilirim. Aslında tartışılacak bir çok ana sahip ama çoğu yerde abartılı oyunculuk sergilemesi ve orijinal Lex’ten gittikçe uzaklaşması onu bir Lex Luthor değil de, delirmesine ramak kalan bir Joker gibi göstermiş. Yine de rolü beğenecek olanlar olacaktır. Çünkü sosyopat kötü adam rolü sinemada her zaman satar.

Kadronun diğer ağır topları, Man of Steel’deki performanslarını aynen devam ettiriyorlar. Belki Henry Cavill’in performansını bir adım öteye götürdüğünü söyleyebiliriz. Onun dışında kısa bir rolü bulunan Gal Gadot’un Diana Prince halinde başarılı, Wonder Woman olarak ise poz kesmekten fazla işe yaramadığı kanaatindeyim. Belki kendi filminde daha fazla kendini gösterme şansı olacaktır o yüzden onun için henüz net konuşamıyorum.

Filmin müziklerinde, Man of Steel’de başarılı bir performans sergileyen Hans Zimmer’ın yanı sıra son zamanların yükselen gruplarından Junkie XL beraber imza atıyorlar. Açıkçası Man of Steel müziklerine hafif değişiklikler dışında ikilinin yarattığı akılda kalıcı bir müzik yok. Belki Wonder Woman’ın ilk sahneye çıktığı sahnede giren müzik dikkat çekiciydi ama onun dışında akılda kalıcı başka bir parça aklıma gelmiyor.

Sonuç olarak anlatacak çok şeyi olan, ama çizgi roman referansları sıkıştırmaktan, seksi çerçeveler yerleştirmekten ve bol patlamalı aksiyon gösterme sevdasından Snyder’in sınıfta kaldığı bir filmle karşı karşıyayız. Yukarı da dediğim gibi, Snyder seksi sahneler çekebilen birisi ve çizgi roman referanslarının gücünü de iyi kullanıyor. Bu yüzden filmin hikayesini iyi anlattığını düşünenler dahi olacaktır. Ama bu kadar şeyi bu süreye sıkıştırırsanız bir çok yerden ödün vermeniz işten bile değildir. Vasatın üstünde oyunculuk performansları, güçlü çerçeveleri, bitmeyen slow-motion sahneleriyle Batman v Superman: Dawn of Justice, senenin en çok tartışılan filmi olmaya devam edecektir. Sosyal medya ve yabancı basının filme karşı tutunduğu tavır filmin Razzie Ödüllerine kadar aday olmasına giderse hiç şaşırmam, ama o seviyede kötü bir film olduğuna da katılmıyorum. Gerçekten iyi bir film değil, ama bir blockbuster olarak işini iyi yapıyor. O yüzden bir DC fanatiği iseniz olumlu, bir sinema fanatiği iseniz olumsuz duygularla ayrılmanız mümkün. Umarım söylediklerim yanlış yorumlanmaz ve yazdıklarım size olumlu anlamda rehber olur, okuduğunuz için teşekkürler çizgi romanlı, sinemalı günler diliyorum.