Casino Royale (1967)

Ratoff’un ölümünden sonra eşi Casino Royale’in yayın haklarını Charles K. Feldman’a devretti. O dönem James Bond’u sinemaya uyarlama arzusu herkes tarafından bilinen Albert R. Broccoli, Feldman’a bir teklif yaptı ancak reddedildi. Çünkü Feldman’ın, arkadaşı olan yönetmen Howard Hawks ile Casino Royale hikayesi için başka planları vardı. Senaryosunu Leigh Brackett’ın yazacağı filmde James Bond rolünü Cary Grant’in oynamasını istiyorlardı. Ancak erken davranan Albert R. Broccoli ve Harry Saltzman’ın 1962 yılında “Dr. No”yu çekmesinin ardından ikili pes etti.

1964 yılına gelindiğinde Feldman, kendi birikimi olan yaklaşık $550.000’ı “Casino Royale” filmine yatırarak yapım öncesi süreci başlattı. Eon Productions ve filmin dağıtıcısı olan United Artists ile anlaşmaya çalıştı. Ancak sonrasında Feldman ile Broccoli ve Saltzman ikilisi arasında sık sık çıkan tartışmalar sonrasında bu işbirliği bozuldu. Tartışmaların nedeni çoğunlukla kar paylaşımları ve yapım başlangıç tarihiyle ilgiliydi. Anlaşmanın iptalinin ardından Feldman, Sean Connery’ye kendi filminde rol alması teklifinde bulundu. Connery’ye rol için 1 milyon dolar teklifte bulunmasına rağmen, Connery bu teklifi reddetti.

Bu sorunlu sürecin ardından Feldman, Oscar ödüllü senarist Ben Hecht’i tutarak, ondan film için bir senaryo yazmasını istedi. Daha sonra Feldman, Ben Hecht tarafından yazılan senaryoyla birlikte Columbia Pictures şirketine teklifte bulundu. Bu teklif şirket tarafından kabul edildi. Ünlü senarist, Columbia Pictures’ın projeyi kabul etmesinde önemli bir etken olmasına rağmen, ünlü senaristin yazdığı versiyon filmde kullanılmadı. Feldman, halihazırda Eon Productions tarafından çekilen uyarlamaların olduğunu düşünürek, Bond serisinin parodisini çekmeye karar verdi. Ben Hecht’in elindeki tüm tretmanlar romana oldukça sadık olan düzgün uyarlamalardı. Zaten senarist 1964 yılının Nisan ayında elindeki senaryoyu Feldman’a sunma tarihinden iki gün önce kalp krizinden vefat etmişti. Dolayısıyla daha sonra senaryoda düzenleme yapamadı. 1966 yılında Billy Wilder senaryoyu yeni baştan kaleme aldı. Wolf Mankowitz, John Law, Michael Sayers’in yazdığı ve Woody Allen, Peter Sellers, Val Guest, Ben Hecht, Joseph Heller, Terry Southern ve Billy Wilder’ın katkıda bulunduğu senaryonun tamamlanmasının ardından kadronun belirlenmesi süreci başladı. Peter Sellers, Ursula Andress, David Niven, Orson Welles, Woody Allen, Joanna Pettet, Daliah Lavi, Deborah Kerr, William Holden, John Huston, Jean-Paul Belmondo gibi pek çok yıldız isim filmin kadrosunda yer alacaktı. Tüm oyuncular belirlendikten sonra çekimler başladı. Pinewood, Shepperton ve Twickenham stüdyolarında başlayan çekimler İngiltere, İrlanda ve İskoçya’da yapıldı. Filmin çekimleri oldukça sorunluydu. Filmin beş ayrı yönetmeninin olması kurgu işini zora sokmuştu. Ken Hughes, John Huston, Joseph McGrath, Robert Parrish resmi yönetmenler olarak çekim yaparken Richard Talmadge da adı geçmeden final sekansını çekti.

Çekimlerin sorunlu geçmesinin bir başka nedeni de oyuncular arası ego savaşlarıydı. Söylentiye göre kendi diyaloglarını yazması için Terry Southern’ı işe alan Peter Sellers’ın bunu yapmasındaki amaç Orson Welles ve Woody Allen’ı gölgede bırakmaktı. Çünkü senarist Wolf Mankowitz’e göre özellikle Orson Welles, Sellers’ın gözünü öyle çok korkutuyordu ki, ikili birkaç çekimin dışında aynı anda sette yer bile almıyordu. Bir başka rivayete göre ise ikili arasındaki anlaşmazlık, Kraliçe II. Elizabeth’in kardeşi olan Prenses Margaret’ın seti ziyaret ettiği bir günden kaynaklanıyordu. Prenses ile daha önceden tanışan Peter Sellers, onu tüm oyuncuların ve ekibin göreceğinden emin olarak gösterişli bir şekilde selamlar. Yalnız Prenses, Sellers’ı geçip, Orson Welles’in yanına gider ve oyuncunun resmen üzerine titrer. Bu olay üzerine sinirden eli ayağına dolaşan Sellers, seti birbirine katarak Welles ile çekim yapmayı reddeder. Sellers’ın daha önce bilmediği şey ise Prensesin Orson Welles’ın evine sık sık ziyarete geldiğidir.