Hatta Hill bu şarkıyı filmde de kullanmayı, hatta karakterlerden Ellen’a bunu filmin sonunda söyletmeyi planlamışsa da şarkının başka birisi tarafından seslendirileceğini öğrenen Springsteen şarkıya dair haklarını geri çekmiş. Film bu şekilde bir şarkıdan esinlense de o şarkının hiç çalmadığı bir film aynı zamanda.

Filmi bir müzikal bir aksiyon olarak değerlendirmek mümkün. Pink Floyd ve Bruce Springsteen’in sahne düzenlemelerini yapan Mark Brickman’ın çalışmalarıyla film yer yer bir konser kaydı hissiyatı kazanırken sinematograf Andrew Laszlo’nun çalışmalarıyla film çekildiğinden çok daha eski bir zamanda geçiyormuş gibi bir izlenim de bırakabilmekteydi. Film için hazırlanan 10 şarkılık soundtrack de oldukça başarılı ve dönemin müzik tarzının adeta fotoğrafını çekiyor.

Film 1984 yılının yaz blockbuster’i olarak lanse edilmesine karşın yanlış bir zamanlamayla Star Trek III: Searh for Spock ile aynı aralıkta vizyona girmesi sonucu 14.5 milyon dolarlık bütçesinin ancak yarısı kadar bir hasılat ederek bir hayal kırıklığı yaratmış, film eleştirmenlerce içindeki elementler uyumsuz bulunarak eleştirilmiştir. Film aynı zamanda Adventures of Tom Cody adını alabilecek bir üçlemenin ilk filmi olarak düşünülmüştü ve bu yapımcı Joel Silver tarafından başrol oyuncusu Pare’ye en baştan söylenmişti. Fakat filmin yarattığı ticari fiyasko buna engel olmuştur.

Öte yandan film The Thing örneğinde olduğu üzere, ev sinemasında hak ettiği değeri bulmuş ve sonraki yıllarda rötarlı da olsa kült olmayı başarmıştır. Japonya’nın en eski ve en saygın sinema dergisi Kinema Junpo seçkilerinde En İyi Film seçilen Streets of Fire Katalan film festivali Sitges’de En İyi Bayan Oyuncu ödülünü almıştır. Streets of Fire’ın alt kültüre en büyük katkısı Capcom’un beat’em up türünü ikonlaştıran Final Fight ve Sega’nın buna cevabı olan Streets of Rage (Japonya’da Bare Knuckle: Ikari no Tekken olarak da bilinir) serilerinin ilham kaynağı olmasıdır. (Final Fight demişken sanırım artık bu oyundaki Cody’nin isminin nereden geldiğini öğrenmiş oldunuz.)

80’lerin bilimkurgu Anime klasikleri Megazone 23 ve Bubblegum Crisis’te gerek görsel gerekse müzikal anlamda Streets of Rage göndermeleri kullanıldığı gibi B-sinemanın önemli isimlerinden Albert Pyun bu filmi gayriresmî bir devam filmi olan Road To Hell ile selamlamıştır ki orijinal filmin başrolündeki Michael Pare bu filmin de başrolünde Cody olarak yer alıyor.

Streets of Fire her ne kadar kusursuz bir film olmasa da hem minimal hem farklı farklı elementleri harmanlayan yapısıyla ayırdığınız zamanın hakkını veren bir çalışma. Eğer 80’leri özlediyseniz ve bu film o güzel zamanlara dönmek için harika bir yol olabilir.